laugardagur, október 21, 2006
Tölvan er loksins komin úr viðgerð en ég er enn frekar utangátta. Viðgerðin kostaði nánast það sama og ný tölva en ég fékk a.m.k gömlu gögnin sett inn. Annars er það í fréttum að ég var að koma frá Búdapest. Með í för voru nokkrir starfsmenn fyrirtækis Hannesar og örfáir makar sem reyndist hið ágætasta fólk. Þetta er í annað sinn sem ég heimsæki þessa mætu borg og minnkaði hún alls ekki í áliti nú. Gott veður, fallegar byggingar, ódýr og ótrúlega góður matur, auðvelt að rata og komast á milli staða, almenn enskukunnátta og lítið sem ekkert um svik og pretti.
Þetta var svakaleg fylleríisferð fyrir flesta en ég óléttínan gat þó verið í félagsskap nokkurra fyrrverandi alka og hafði það fínt. Tókst samt að gera einn skandal. Þannig var mál með vexti að ég fór yfirleitt frekar snemma í háttinn á meðan aðrir fóru út á hið svokallaða líf. Eina nóttina vaknaði ég upp með andfælum um fimmleytið við hringingu. Ég fór til dyra og svaraði í símann en þar var enginn. Reyndi að sofna aftur en heyrði þá bankað á gluggann (á fimmtu hæð). Ég þorði ekki að kíkja út, lá með dúndrandi hjartslátt og adrenalínið á fullu og beið eftir frekara raski. Þá var hringt aftur og enn var enginn í símanum. Ég var viss um að Hannes væri lyklalaus að reyna að komast inn. Skildi samt ekki af hverju hann bankaði ekki bara á dyrnar. Eftir nokkra stund heyrði ég skrílslæti úti og sá Hannes og nokkra ölóða starfsmenn úti á stétt. Ég reyndi að hringja og senda sms en ekkert gekk. Síðan færðu þeir sig inn og skrílslætin byrjuðu frammi á gangi. Þegar ég svo heyrði að það var verið að fitla við hurðina var mér nóg boðið og strunsaði til dyra á náttkjólnum með grimmdarsvip, úfið hár og bumbuna út í loftið, rykkti upp hurðinni, þreif í Hannes, skutlaði honum inn fyrir (reif allar tölurnar af skyrtunni hans í hamaganginum) og skellti hurðinni af alefli á skelfingu lostna starfsmennina fyrir utan. Hannes beið ekki skaða af og kom svo í ljós að hann var með lykilinn og hafði ekkert verið að reyna að komast inn utan þess þegar ég heyrði hurðafitlið. Hringingarnar héldu áfram og reyndust við nánari athugun koma úr næsta herbergi þar sem fólk okkur ókunnugt var síðan með sín eigin skrílslæti. Allt fór því vel að lokum en margir urðu náfölir þegar þeir sáu mig daginn eftir og öfunduðu Hannes greinilega ekkert að eiga svona brjálaða kellingu.
Við heimkomu var okkur sagt að barnið sem við skildum eftir í öruggum höndum föðurömmufjölskyldunnar væri komið með gin og klaufaveiki! Þetta heitir reyndar hand- munn og fótasjúkdómur svona þegar ekki er verið að tala um húsdýr og veldur flensu útbrotum og almennum óþægindum, sérstaklega í munni. Tók því við vika af heimveru, ísáti og Bubba Byggir endurtekningum. Allt er að skríða í fastar skorður aftur núna. Baldur Rökkvi þarf líklega rör í eyrun, Hannes er að drukkna í vinnu og ég að springa úr óléttu. Good times man.
10/21/2006 05:37:00 e.h.
|
|