|
|
Jafnvel hinn minnsti froskur er mikill í sínum eigin forapolli
|
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
miðvikudagur, ágúst 31, 2005
Jæja þá er loksins kominn miðvikudagur og tími á blogg. I must say að mér finnst þetta fyrirkomulag ekki alveg vera að gera sig hjá mér. Þetta kemur í veg fyrir að lítilfjörleg hversdagsleg atvik sem vekja upp brennandi bloggþörf komist í almennilega skrásetningu. Atvikin velkjast því um heilanum og festast Þar því þau komast ekki út. En það er þó líklegast merki um bloggfíkn á háu stigi og því gott hjá mér að minnka við mig. Ég er t.d. mikið búin að hugsa um hressan og kátan mann sem gekk um og gaf fólki súkkulaðimola í Ikea um helgina. Ég var svo glöð að fá nammið því það kom svo skemmtilega á óvart en gleðin var skammvinn því þetta var versta súkkulaði sem ég hef nokkurn tímann fengið. Hvað gekk manninum til? Þetta og fjölmargt annað hefur haldið fyrir mér vöku undanfarið en ég ætla þó að halda miðvikudagsreglunni til streitu aðeins lengur.
Í gærkvöldi hitti ég tvær æskuvinkonur mínar yfir nokkrum rauðvínsglösum og var ansi glatt á hjalla. Skrítið hvað það er endalaust hægt að rifja upp snemmunglingsárin með æskuvinum. Þau eru endalaust fyndin og alltaf eru að bætast ný púsl í minningapúsluspilið. Eitthvað sem maður var búin að steingleyma að maður gerði en aðrir muna eins og það hefði gerst í gær. Í gær bættist alveg ný vídd í þetta endurminningadæmi þegar Sigrún vinkona mín afhenti okkur fjársjóð mikinn. Ég hef þekkt Sigrúnu síðan við vorum fimm ára. Hún var besta vinkona mín en flutti til útlanda 13 ára og kom aldrei aftur! Nema í heimsókn that is. Að missa bestu vinkonu sína til útlanda á þessum viðkvæmu árum var mikið áfall og lagðist ég í stífar bréfaskriftir. Ég man að ég var komin með fulla tunnu (stór tunna) af bréfum frá henni þegar tölvupósturinn útrýmdi hefðbundnum bréfasamskiptum. Bréfin hennar fóru inn í geymslu og eru þar enn (vonandi) en í gær afhenti hún mér bréfin sem ég skrifaði henni. Einhver hluti varð víst rusli að bráð við flutning en ég fékk þó troðfullan skókassa af blússandi gelgjubréfum frá árunum 1991-1996 (c.a 14-19 ára) og nokkrar rifnar síður úr dagbók frá '89 sem hún stal. Ég hef setið límd yfir þessu í sólarhring og Ó MÆ GAAAAAAAAAAAAAAAAAD!!!!!!!!!!!!!!!!! Djöfull hef ég verið fokked opp óþolandi unglingsskratti!!!!!!!! (eins og ég er nú normal og yndisleg ung kona í dag ha). Sorrí mamma, pabbi og systkini! Ég kannast bara alls ekki við stóran hluta af því sem ég skrifaði um. Suma atburði og persónur kannaðist ég vel við, annað rifjaðist upp fyrir mér en margt hefur greinilega varanlega eyðst úr minninu og var eins og nýtt fyrir mér. Bréfin eru ógeðsleega fyndin en líka frekar sorgleg og oft hreinlega sjokkerandi. 80% af innihaldi þeirra snýst um hina og þessa stráka sem ég hef greinilega verið skotin í og af tillitsemi við minn ástkæra eiginmann verður ekki farið nánar út í þá sálma. Annað er hins vegar vel blogghæft og hér á eftir kemur eitt sýnishorn (stytting úr mun lengra bréfi):
sumar 1991
HÆ HÆ
Klukkan er fjögur um nótt og ég get ekki sofnað fyrir kvölum. Ég fékk nefninlega beisli í dag. Ég skil ekki hvernig er hægt að sofa með þetta drasl. Þurftir þú að venja þig á að sofa á bakinu þegar þú varst með það? Ég get ekki einu sinni borðað. Jæja, það er kannski ekki svo slæmt því þá get ég ekki borðað nammi. Hey, ég var að finna aðra leið til þess að losna við bólurnar. Eða nei, bólurnar lagast ekki en fílapenslarnir fara. Sko, þú gerir bara deig úr haframjöli og vatni (þetta er alveg satt) og berð það á andlitið og bíður þangað til það er orðið hart. Síðan nuddar þú það af og skolar upp úr köldu vatni (andlitið, ekki deigið). Sniðugt.
En hey, veistu hvað ég gerði mig að miklu fífli í dag. Ég var með mömmu og krökkunum í sundi í nýju Kópavogslauginni. Hún er frábær. í grunnu lauginni eru alls konar dýr og flekar úr lituðu frauðplasti og ég lá ofan á lítilli bleikri skjaldböku. Það er svo mikið af fólki í lauginni að það tekur hvort eð er enginn eftir manni. En ég er svo mikil hlussa að ég sökk bara. Ég var heillengi að veltast á þessari skjaldböku og reka óvart upp öskur þegar hún snerist í þrjá hringi og ég var næstum drukknuð. Svo gat ég loksins sest upp á hana og litið í kringum mig. jú jú, viti menn. Þarna glápandi úr sér augun, brosandi út að eyrum sat XXXX. Og þarna sat ég á lítilli bleikri skjaldböku!
En það kom meira.
Þegar ég var komin heim var komin glampandi sól og þar sem ég ætlaði að verða brún og sundbolurinn minn var blautur fór ég í annan sundbol. Bleika og bláa flegna sundbolinn sem var alltaf að detta af mér. (Manstu ekki þegar þið Krissa læstuð sundbolinn minn inni í skáp svo að ég varð að vera í þessum og hverjir voru svo í sundi...!) Jæja svo setti ég útvarpið út og ég var náttúrulega með beislið mitt og hárið, sem hafði þornað ógreitt var eins og á Grýlu. Svo lagðist ég í sólstólinn minn og spreyjaði á mig barnaolíu. Ekki var ég búin að liggja lengi þegar bakið á sólstólnum pompaði. Ég nennti ekki að laga hann og lá bara svona með hausinn og fæturna niður og magann upp í loftið (svona eins og þegar maður er í brú). Svo kom uppáhalds lagið mitt í útvarpinu (More than Words með Extreme) og ég fór svona smá að syngja með eða eiginlega ekki smá heldur svolítið hátt því ég var ein heima. Þá gengur fram hjá heill unglingavinnuhópur og hver var nú í honum annar en YYYY!!! Þetta kemur alltaf fyrir mig. Þetta er örugglega af því að ég braut Madonnu spegilinn minn. Bara sjö ára óheppni eftir.
Bless Bless
þín Bedda
Þetta með spegilinn var svolítið spennandi að lesa því sjö árum seinna flutti ég að heiman með tilvonandi eiginmanni og markaði það endilok þessa hrikalega dramatíska og kjánalega tímabils.
8/31/2005 01:18:00 f.h.
föstudagur, ágúst 26, 2005
Nohhhh, eins gott að ég rakst á þessa síðu áður en við byrjuðum að innrétta nýja húsið. Hvílíkur innblástur!
8/26/2005 08:27:00 e.h.
fimmtudagur, ágúst 25, 2005
Ég veit ég er strax búin að brjóta miðvikudagsregluna mína en ég bara verð að hella úr skálum sálarangistar minnar. Enn og aftur og í þriðja sinn á þessu sumri rétt missi ég af því að blanda geði við og sitja að sumbli með celebbritíum. Þeir sem sáu hið mjög svo undarlega viðtal við hinn vel dúðaða Rob Schneider í Kastljósinu í kvöld heyrðu hann kannski minnast á svakalegt partý sem haldið var í gærkvöldi. Mér var fokkíngs boðið og ég fokkíngs nennti ekki að fokkíngs fara og sé eftir því í bitru dagsljósi hversdagsins. María Hannesarsystir seldi honum nefninlega ullarfatnaðinn sem hann skartaði og fékk tvo miða á Deuce Bigalow frumsýninguna og boð í partý fyrir vikið. Að sjálfsögðu ætlaði hún að bjóða uppáhalds mágkonu sinni með sér en sú sat frekar heima útötuð í ungbarnagubbi. Ég myndi reyndar ekki einu sinni taka þessa mynd á vídeóspólu og Rob Schneider er svo sem ekkert til að hrópa húrra fyrir en í partýið mættu einnig leikararnir úr Clint Eastwood myndinni og flóði víst allt í ókeypis áfengi fram á nótt. Mér segir svo hugur að það hefði kannski verið örlítið skemmtilegra að eyða kvöldinu þar heldur en heima með hangikjötssamloku fyrir framan tölvuna.
8/25/2005 10:28:00 e.h.
miðvikudagur, ágúst 24, 2005
Obbosssí. Ég var ekki fyrr búin að kvarta hér yfir því hversu erfitt það væri að sjá um ungabarn þegar mamma sendir mér þetta vídeóbrot. Nú skammast ég mín. Ég hlýt að geta þetta. Þegar ég verð pirruð get ég bara horft á hitt vídeóbrotið sem hún sendi mér.
8/24/2005 10:38:00 e.h.
Hjúkkett að það er komið haust. Þá þarf maður ekki að hafa samviskubit yfir því að húka inni. Talandi um samviskubit þá hrannast það upp hjá mér þessa dagana vegna alls sem ég á eftir að gera og þess sem ég mun aldrei gera en langar til. Barnið er tímafrekara en mig óraði fyrir og meira að segja það að fara í bað eða borða í friði er orðinn lúxus. Ofan á allt saman erum við (samt eiginlega bara Hannes) á fullu að gera upp nýja húsið og undirbúa flutninginn og skólinn minn byrjar í næstu viku. Ég þarf því heldur betur að forgangsraða ef heimanám á að vera mögulegt. Vegna alls þessa hef ég tekið þá ákvörðun að blogga aðeins á miðvikudögum (nema eitthvað stórfenglegt gerist í millitíðinni). Miðvikudagar eru fínir dagar og það þýðir að ég verð laus við undarlegt sjálfskapað bloggsamviskubit hina dagana. Þá hef ég líka meiri tíma til að lesa annarra manna blogg en ég sem elska að vera með nefið ofan í hvers manns koppi er komin langt eftir á í lestri kunningjabloggaranna hvað þá ókunnugra. Það er svo til að bæta gráu ofan á svart að ég er orðinn háð því að lesa væl og hvæs kvendjöflanna á Barnalandsumræðusvæðinu. Talandi um Barnaland þá hef tekið eftir því að aðdáendur Baldurs Rökkva eru oft óþreyjufullir eftir uppfærslu á Barnalandssíðunni og því hef ég ákveðið að uppfæra hana reglulega tvisvar í mánuði. Alltaf þann fyrsta og fimmtánda hvers mánaðar. Sem sagt Bedda = miðvikudagar. Baldur Rökkvi = 1. og 15.
Ég fékk allt í einu geðveikt kvef á menningarnæturdag og nennti ekki mikið að spranga um. Keypti slatta (Trabant, Dr. Spock, Hudson Wayne, MIA, Bright Eyes, Eagles of Death Metal) á hinni árlegu stórfenglegu 50% af öllu útsölu í 12 tónum, flúði undan geitungi og labbaði einu sinni upp og niður Laugaveginn. Bauð í listaverk á listaverkauppboði en tapaði og langaði stundum að renna á tónleikahljóð en vildi ekki skadda heyrn Baldurs Rökkva. Tók að lokum tvær vídeóspólur og ætlaði að hafa það kósí uppi í sófa en Baldur Rökkvi var ekki á sama máli. Hann orgaði og gargaði af lífs og sálarkröftum og linnti ekki látum fyrr en ég fór með hann á flugeldasýninguna. Það fannst honum gaman litla partýdýrinu. Hann sofnaði síðan værum svefni þegar heim var komið og mamma mín og pabbi komu niðurringd og horfðu á vídddjó með mér. Seinna um nóttina mætti Hannes svo með iðnaðarmennina sem eru að hjálpa honum í húsinu í bjór og heitan pott eftir erfiðan vinnudag (það fór allt á flot því þeir rifu þakið af áður en það fór að rigna). Þar á meðal voru tveir Pólverjar sem höfðu aldrei í heitan pott komið. Algjörar dúllur.
Eigum við ekki að segja þetta gott. Ég gæti sagt ykkur frá harðri viðureign minni við deyjandi, skríðandi geitunga sem stímdu á mig úr öllum áttum þegar ég var úti að rugga barnavagninum en ég vil ekki valda ykkur martröðum. Farvel til næsta miðvikudags.
8/24/2005 09:11:00 e.h.
laugardagur, ágúst 20, 2005
Nýjar myndir komnar inn á síðu afkvæmisins.
Ég vakti alltof lengi við myndainnsetninguna og verð því kannski ekki til stórræðanna á morgun. Ég hálf kvíði fyrir því að "þurfa" að dandalast um með drenginn í mannþrönginni á morgun. Ég klessi nógu oft á fólk með vagninum á venjulegum dögum. Svo gæti hann lika bara orðið hræddur og áfallið gæti valdið ofvirkni í framtíðinni. Og svo er smithætta. En það er óhugsandi að loka sig inni á menningarnótt þegar maður býr í bænum og þarf ekki að brúka bíl.
Það er þó ekkert sem ég ætla að gera mér sérstaklega far um að sjá. Langar reyndar svolítið að kíkja á draugasýninguna og tónleikana á Prikinu en get hvorugt gert með viðkvæmt ungviðið. Eitt er þó víst að ég ætla ekki í stuðningsgöngu fyrir Kárahnjúkamótmælendur þótt ég hafi gengið í hörfötum á tímabili (snemmunglingsárum), verið grænmetisæta og ætlað að ganga í Greenpeace og hlekkja mig við hvalveiðibáta Mér finnst bara allt í lagi að löggan hafi tuskað þá aðeins til. Réttur til að mótmæla er ekki það sama og réttur til að fremja skemmdarverk. Ég hef gaman af alvöru mótmælum og þessum litlu skemmdarvörgum en þeir verða að taka ábyrgð á gjörðum sínum. They were just asking for it. Jæja farin að sofa.
ps: Það er að segja ef ég get yfir höfuð sofið fyrir þeim andlegu kvölum sem eitt kommentið undir síðustu færslu olli mér. Sonic Youtharar mættu víst í eftirpartýið. Ég fór bara of snemma! Ég er ekki frá því að þetta komist inn á topp 10 listann yfir stærstu mistök sem ég hef gert í lífinu.
8/20/2005 03:08:00 f.h.
fimmtudagur, ágúst 18, 2005
Búin að fá húsið...og rústa því. Það var eitthvað svo sjúskað og við erum svo mikilar dekurrófur. Ákváðum að notfæra okkur snilligáfu Hannesar og þann her iðnaðarmanna sem við þekkjum og rífa flest allt út og byrja nokkurn veginn upp á nýtt. Gátum líka með því móti fullvissað okkur um að fyrri eigendur hefðu ekki falið neitt misjafnt inni í skúmaskotum. Það er ekki húsum hæft þar núna og verður því að aflýsa partýinu mikla sem átti að halda á menningarnótt til þess að vígja það. Enda tímum við hvort eð er ekki að kaupa bjórinn. Við gátum að sjálfsögðu ekki beðið þangað til við áttum pening fyrir hlutunum þannig að við flæktum okkur betur í láns- og yfirdráttarvefinn. Erum samt voðalegir klaufar í sparnaðinum.
Ég var t.d frekar frjálsleg með kortið á börum bæjarins í gær. Ég var löngu búin að kaupa rándýra miða á Sonic Youth en þegar á hólminn var komið nennti ég alls ekki. Hlakkaði ekki til og fannst þetta frekar svona skyldumæting. Ákvað samt að fyrst ég væri að fara skyldi ég halda ærlega upp á nýja húsakostinn. Ég eygði líka von um að komast í selebbrití eftirpartý sökum tengsla við Brúðarbandið góða. Tónleikarnir voru bara þó nokkuð töff en eftirpartýið reyndist vera gjörsamlega Sonic Youth laust ef eftirpartý skyldi kalla. Ég skemmti mér þó konunglega og komst að því að fátt er betra en bjórar og tópas skot á þriðjudagskvöldum þegar júgrin eru upþornuð og barnið er í pössun.
Ef einhverjum fannst þessi síðasta setning ósmekkleg ætti sá hinn sami ekki að lesa lengra. Nú ætla ég nefninlega að segja frá undarlegri fælni sem ég virðist hafa þróað með mér. Þetta er einhvers konar læknastofuþvagfælni. Ég fór til læknis til þess að láta athuga hvort ég væri alveg bötnuð af nýrnasýkingunni. Eina leiðin til þess var að pissa í glas sem mér var skipað að gera eins og hundi sem á að gera brellu. Mér var ekkert mál!!! Eftir því sem lengri tími líður stressast maður upp því það er verið að bíða eftir manni og þá er þetta borin von. Þetta kom líka fyrir mig í einni mæðraskoðuninni og ljósan glotti í hvert skipti sem hún bað mig um þetta eftir það. Á spítalanum um daginn lét ég alltaf vita fyrirfram að ég væri að fara að pissa ef þeir skyldu þurfa þvagprufu. Það er bara dónaskapur að ætlast til þess að maður geti pissað on demand. Maður þarf að vita fyrirfram að til þess verði ætlast svo maður sé ekki nýbúinn að fara á klósettið og kannski búinn að drekka eitthvað. En alla vega þá gat læknirinn ekkert gert. Tíminn var gjörsamlega tilgangslaus. Ég fékk dollu með mér og má koma með hana seinna.
Aðal tilgangur þessa bloggs var þó að segja ykkur að þið eruð sem sagt ekki boðin í partý til mín næstu helgi. Þeir sem eru að dandalast í bænum á menningarnótt mega þó endilega koma við og kíkja á nýja pleisið.
8/18/2005 12:20:00 f.h.
fimmtudagur, ágúst 11, 2005
Veit ekki hvort það eru sýklalyfin eða þetta sígrengjandi barn en ég er farin að svitna eins og veðhlaupahestur. Þetta er ekki svona svitafýlusviti heldur svona kaldur sviti sem sprettur út um allan líkamann. Mér líður eins og ég sé föst í Flashdance myndinni nema hvað að ég veit ég er ekki að fá skvaphristandi hreyfingu í takt við svitann. Ég veit, ég veit, too much information fyrir flesta en ég hef ekkert annað til að blogga um og stöðnuð blogg valda mér kvíða.
Jú, eitt get ég sagt ykkur. Ég ætla helst ekki að fara aftur út fyrir hússins dyr fyrr en í október. Þeir geitungar sem lifðu hrun stofnsins af eru farnir á stjá. Ég staldraði stutt við á Gay Pride því ég sá þá vera að angra mann og annann og komst sjálf í óþyrmilegt návígi við einn sem ætlaði ofan í bjórinn minn um daginn. Það þýðir ekkert að segja mér að þeir séu óvenju fáir. Það þarf bara einn til. og ekki heldur segja mér að þeir geri ekkert nema þeir séu áreittir. Djöfulsins kjaftæði. Stungan sem ég varð alsaklaus fyrir fyrir tveimur menningarnóttum var mjög raunveruleg.
Það eru samt engir geitungar í sveitinni sem ég veit um þannig að ég ætla upp í sumarbústað með mömmu og pabba um helgina. Síðan fáum við húsið langþráða afhent á mánudaginn. Ætla að fá hreingerningarfyrirtæki til þess að gá hvort fyrri eigendur hafi falið úldinn fisk undir gólfborðunum, skvetta vígðu vatni í öll horn og mála allt í upplífgandi litum. Síðan er öllum sem vettlingi geta valdið boðið í partý þarnæstu helgi til að færa partýanda í húsið. Bjórkútar, klappstólar og tónlist. All you need for a gúd tæm. Nánari leiðbeiningar síðar.
8/11/2005 08:27:00 e.h.
mánudagur, ágúst 08, 2005
Þetta var nú meira ruglið! Allt í einu komin á spítala eins og skrattinn úr sauðaleggnum. Ég sem hafði aldrei þurft að leggjast inn á spítala áður nema til þess að koma Baldri Rökkva í heiminn. Þvílíkt sumar!
Þetta byrjaði sem sagt með því að ég var eitthvað slöpp eftir að hafa þrifið heita pottinn á náttkjólnum. Degi síðar vaknaði ég með 40 stiga hita. Tengdamamma tók barnið og ég fór heim til mömmu þar sem ég var í tvo daga þar til fólki fór ekki að lítast á blikuna og hringt var í lækni. Honum leist ekki heldur á blikuna og hringt var á sjúkrabíl
Það er ekki gaman að ferðast með sjúkrabíl. Ég hafði alltaf ímyndað mér að það væri frekar þægilegt að láta bera sig og að sjúkraflutningamaðurinn myndi halda hughreystandi í höndina á manni á meðan. Ekki svo. Þegar bíllinn loks kom (keyrði fram hjá í fyrstu atrennu) þurfti ég sjálf að labba út á bílaplan og setjast í börurnar! Síðan var ógurlegur hristingur og læti að fara upp í bílinn að ég tala nú ekki um á leiðinni. Eins gott að ég var ekki með stungusár því þá hefðu öll inniflyn hristst út úr mér.
Læknarnir á bráðamóttökunni voru forkunnafagrir og var það bót í máli. Ég hélt að ég væri í sjónvarpsþætti en mundi þá að það er ekki verið að sýna íslenska læknaþætti. Það er löngu kominn tími á þá enda efniviðurinn nægur. Fyrir utan allar hjúkkurnar og ungu læknana forkunnafögru hitti ég vel húðflúraðan og hressan sjúkraflutningamann og hjúkrunarmann einn æði samkynhneigðan í fasi. Síðan voru þeir ansi skrautlegir sjúklingarnir sem ég hitti eftir að ég fékk verkjatöflur, vökva og sýklalyf í æð og var flutt á gæsludeild A2. Þetta er fjögurra manna kynblönduð deild sem fólk staldrar yfirleitt ekki við á nema í sólarhring en þar sem það var Verslunarmannahelgi þurfti ég að hírast þar í fjóra daga.
Upphaf dvalarinnar er í martraðakenndri móðu þar sem sýkingin sem hafði laumað sér í annað nýrað var svo mikil að sýklalyfin bitu ekki á hana nærri því strax. Ég var því með háan hita, almenna vanlíðan og martraðir sem snerust m.a. um ferðalag að kastlala með endaþarmsopi og að raða endalaust í hillurnar í Bónus. Sjúklingarnir í hinum rúmunum voru allir á efri árum og mispirrandi. Heyrnadaufa konan í rúminu á móti hefði verið bráðfyndin ef ég hefði ekki verið með dúndrandi höfuðverk:
"Hvað heitir þessi deild vinan?"
"A2"
Ha....Akureyri!?
"nei, A2"
"Akfeit!!??"
----
- hringir bjöllunni og hjúkrunarkonan kemur -
"heyrðu vinan, til hvers er þessi takki aftur"
"til að kveikja á útvarpinu"
"nú en ég er að reyna að kveikja á sjónvarpinu"
"það er ekkert sjónvarp hér"
"nú, hvernig kveikir maður þá á því?"
"það er ekki hægt, það er ekkert sjónvarp í herberginu"
"jæja þá hlusta ég bara á útvarpið. En til hvers er þessi takki?" (þessi stóri rauði með krossinum og hjúkrunarkonunni!!)
"til þess að kalla á okkur, þú varst að ýta á hann áðan og þess vegna kom ég til þín"
"ó"
----
Sem sagt, frekar óskemmtileg lífsreynsla en ég slapp út og er öll að braggast. Því miður missti ég af matarboðinu/reunioninu sem ég var boðin í en þar sem ég var tónlistarstjórinn notaði ég síðustu kraftana til að koma diskunum sem ég var búin að brenna í réttar hendur. Lagalistinn var eitthvað á þessa leið:
Milli Vanilli - Girl you know it's true
Milli Vanilli - Blame it on the Rain
Milli Vanilli - Girl I'm gonna miss you
New Kids on the Block - Hangin' tough
Roxette - Joyride
Roxette - The Look
Roxette - It must have been Love
Bangles - Eternal Flames
Prince - Purple Rain
Dirty Dancing soundtrack - I've had the Time of my Life
Kaoma - Lambada
MC Hammer - You can't touch This
Vanilla Ice - Ice Ice Baby
Vanilla Ice - Ninja Rap
Prince - Batdance
Technotronic - Pump up the Volume
Poison - Unskinny Bop
Poison - Every Rose has it's Thorn
Alice Cooper - Poison
Bon Jovi - Living on a Prayer
Europe - Final Countdown
o.fl.
Hefði verið mun lengri ef nýrnasýkingin hefði ekki gripið inn í. Örugglega ljómandi skemmtilegt partý. Wish I'd been there.
8/08/2005 08:42:00 e.h.
fimmtudagur, ágúst 04, 2005
Er sloppin út. Enn á lyfjum og í náttfötum. Held ég þurfi að jafna mig aðeins áður en ég get bloggað lengra. Sonur minn hefur stækkað. Hann slefar mikið. Við verðum hjá mömmu þar til jafnvægi hefur náðst.
8/04/2005 11:43:00 e.h.
mánudagur, ágúst 01, 2005
Skilaboð frá Beddu: Mjög góð ástæða fyrir bloggleysi þó vissulega sé margt að blogga um. Ligg inni á spítala með dularfulla nýrnasýkingu. Ég er með leynibloggara sem getur komið skilaboðum áleiðis ef þeir sleppa mér ekki út. Þeir eru búnir að lofa mér að þetta sé hvorki hermannaveiki né fuglaflensa.
8/01/2005 04:06:00 e.h.
|
|
| |
|
|
|
