þriðjudagur, apríl 29, 2008
Madness creeping in. Er búin að skila verkefninu (takk tengdó, þú átt inni hjá mér blómvönd fyrir hjálpina), kl er 3 um nótt og ég var að búa mér til eggjasalat.
4/29/2008 02:49:00 f.h.
mánudagur, apríl 28, 2008
Ekkert blogg í þessari viku. Crazy busy. Annað af tveimur lokaverkefnum due á miðnætti á mánudag og 40 vinnutímar eftir til þess að geta skilað vinnuskýrslu á föstudag og Halldór er ekki með pössun. Bara svona rétt til þess að láta vorkenna mér og þið eyðið ekki dýrmætum tíma í að tékka hér inn.
4/28/2008 02:11:00 f.h.
föstudagur, apríl 25, 2008
Heyrðu já, gleðilegt sumar og svona.
Bang bang ratatatata. Tropa de Elite var töff og brútal en ekki alveg eins góð og ég hélt, alla vega ekki eins góð og City of God (sem henni er líkt við) er/var. Ég fékk dúndrandi hausverk af portúgölskunni, öskrunum og öllum byssuhvellunum og gat ekki hætt að hugsa um hvað aðalleikarinn er líkur Katie Holmes.
Komum of seint og var ekki hleypt inn á Tropa de Elite en við fórum á Living Luminaries sem reyndist vera illa gert, hundleiðinlegt drasl. Alla vega fyrsta korterið, svo sofnaði ég en Svaný syss sat í gegnum hana og staðfesti þetta mat. Illa leiknir kaflar valda kljánahrolli og stuttir samhengislausir viðtalsbútar við nýaldargúrúa sem varpa fram til skiptis algjöru rugli og common sense ráðum varðandi hamingjuleit. Meira að segja trailerinn er svo leiðinlegur að ég set hann ekki hér inn. Eins og Svaný benti svo réttilega á þegar við gengum út úr bíóinu þá værum við hamingjusamari hefðum við ekki farið á þessa mynd.
Surfwise er lítil og sæt fjölskyldusaga, hvorki léleg né góð. Mér þótti gaman að horfa á hana þótt ég hafi sofnað af og til. Læknamenntaður brimbrettakappi snýr baki við efnishyggjunni, kynnist nýrri konu eftir einhvers konar kynferðisleg áheyrnarpróf og ferðast um í húsbíl þar sem þau eignast níu brimbrettabörn. Í myndinni segja börnin frá ævintýralegri æsku sinni í bílnum, kostum og göllum, en þau sóttu aldrei skóla. Fyrri helming myndarinnar var ég farin að hafa áhyggjur af sjálfri mér. Ég var alvarlega að hugsa um að sannfæra Hannes um að við ættum að hætta í vinnunni, selja húsið, kaupa Volkswagen rúgbrauð og halda á suðrænar slóðir með drengina. Síðan kom í ljós að uppkomnu börnin eru öll meira eða minna eitthvað bitur út í kallinn fyrir uppeldisaðferðina og nánari lýsingar á aðbúnaðnum í bílnum tóku mesta glansinn af þessu. Svo mundi ég líka eftir því að ég þoli alls ekki hvernig sandurinn límist við mann á ströndinni og sest inn í allar líkamsfellingar. Allir verða vinir að lokum á endurfundum þar sem þau mynda heilagan hring og vilja þegar upp er staðið ekki breyta neinu. Mér fannst börnin öll afskaplega flott og vel heppnuð. T.d. má sjá tvo bræðranna, söngvara í 90's one hit wonder bandinu Flys í þessu vídeói:
Lake of Fire.
Úff. 2,5 tímar og dúddinn var 18 ár að gera hana. Heví stöff sem ég hyggst ekki fara með í flimtingum á annars léttlyndri bloggsíðu sem þessari. Hún er mjög ítarleg og fróðleg, grafísk myndskeið, viðtöl við djúpþenkjandi fræðimenn, starfsfólk innan fóstureyðingageirans, kristna öfgamenn og konu sem gengur í gegnum ferlið. Ég verð að segja að ég bjóst við að með þessari ofurviðkvæmni sem ég hef fengið sem fylgikvilla með móðurhlutverkinu myndi ég ekki höndla myndskeiðin af sundurlimuðu fóstrunum og jafn vel skipta að einhverju eða öllu leyti um þá skoðun sem ég hafði á málinu. Sú varð ekki raunin. Ég varð mun meira sjokkeruð á kristna öfgafólkinu, fáfræðinni, rökleysinu, gjörsamlega mótsagnakenndri hegðan, geðveikinni og hatrinu sem virtist brenna í brjósti þeirra en nokkru öðru. Eina skiptið sem ég táraðist var svo vegna samkenndar með konunni sem talað var við í lokin og sýnd ganga í gegnum þetta. Mér finnst ég vera óendanlega heppin að hafa aldrei þurft að taka svona erfiða ákvörðun. Þetta er óleysanleg deila þar sem allar hliðar hafa eitthvað til síns máls og ótal þættir spila inn í, allt of flókið til að hægt sé að vera einfaldlega með eða móti og aðstæður hverju sinni jafn misjafnar og þær eru margar. Að lokum verður hver að eiga þetta við sig. Og þá er gott að vera vel upplýstur.
En nóg af drama og tökum upp léttara hjal. Fyrst ég er byrjuð á einhverjum trailerainnsetningum skelli ég inn einum fyrir King of Kong:
mánudagur, apríl 14, 2008
Ég er farin að sjá vonarglætu í pylsuendanum. Gréta Hannesarfrænka kom færandi hendi í kvöld með Mac for Dummies. Kærar þakkir Gréta mín!
Síðla sama kvöld keyptum við Svaný systir okkur hið árlega Bíódagakort sem við deilum bróðurlega enda sama sinnis um þær myndir sem okkur langar helst að sjá.
King of Kong. Snillldar heimildarmynd. You just can't make this shit up! „Vondi“ kallinn er hrokafullur sósusölumaður með sítt að aftan, USA fánabindi og sílíkonbombukonu en sá „góði“ hæglátur, tilfinninganæmur grunnskólakennari og fjölskyldufaðir. Eiga þeir svo í taugatrekkjandi baráttu um alheims-highscore-ið í Donkey Kong. Nú verð ég að fara að setja ný batterí í Donkey Kong tölvuspilið inni á klósetti og skora Hannes á hólm. Verst þykir mér að það er greinilega sama hvað maður kemst langt í leiknum. það er ekki hægt að bjarga stelpunni.
Mæli einnig með Band's visit:
Hún hefði aldrei gengið upp sem bandarísk framleiðsla en þessi ísraelski/egypski bræðingur smellpassar alveg. Hún rennur ljúflega á milli hebresku, arabísku og ensku og persónusköpunin, leikararnir, umhverfið og stemmingin halda manni alveg þótt ekkert gerist. Hún er ekkert hahaaha fyndin en brosleg og mannleg. Fékk nokkrum sinnum gæsahúð en það var nú svo sem frekar kalt í salnum.
Af hverju er Myspace-ið hjá mér allt á spænsku!!?? Þegar ég fer á mína síðu eða bara myspace.com kemur alltaf myspace.com/Latinoamericá. Ég get svo sem kraflað mig út úr þessu, svolítið kúl en þetta er samt aðallega böggandi. Eru fleiri að lenda í þessu, að fá Latino viðmótið? Ekki eru þetta eftirköst makkaskiptanna minna? Einhver ráð?
4/13/2008 12:44:00 f.h.
laugardagur, apríl 12, 2008
Nú þori ég ekki að sofna. Var að enda við að bæsa hillu frá IKEA og það stendur: Warning, risk of spontaneous combustion.
4/12/2008 01:24:00 f.h.
föstudagur, apríl 11, 2008
Yfirskilvitlegir hæfileikar mínir létu aftur á sér kræla í kvöld. Eftir ferð á bókasafnið, fórum við fjölskyldan á American style og dótið sem fylgdi barnaborgaranum voru upptrekktar tennur, NÁKVÆMLEGA eins og þessar sem fylgja bloggfærslunni hér að neðan auk þess sem á staðnum var höfundur bókarinnar sem ég hafði rétt í þessu verið að skila. Eru einhverjir ekki sannfærðir enn þá eða...
4/11/2008 11:08:00 e.h.
fimmtudagur, apríl 10, 2008
Hannes vann. Ég sprakk á sparnaðinum í dag. Keypti kuðungakrabba í búri í 85 ára afmælisgjöf handa afa og það að nota kortið aftur setti af stað einhverja keðjuverkun. Ég fór með strákana á McDonalds á eftir, fékk mér kók í fyrsta sinn í þrjá daga sem kveikti einhvern óslökkvandi kókþorsta svo ég vaknaði upp 3 í nótt með koffínhausverk og fór eins og í leiðslu út í bíl, keyrði í 10-11 og keypti mér 2 lítra, pastabakka, súkkulaði og banana. Ég hef aldrei farið svona um miðja nótt út í búð og fannst það voðalega gaman og stórborgarlegt. Mér leið samt skringilega og vissi ekki hvort ég ætti að bjóða gott kvöld, dag eða nótt. Við afgreiðlumaðurinn sögðum svo ekki neitt en ég var viss um að hann var að velta fyrir sér af hverju ég væri vakandi og hvort ég ætlaði að nota bananann í vafasömum tilgangi.
4/10/2008 04:09:00 f.h.
þriðjudagur, apríl 08, 2008
Fór í fermingarveislu á sunnudaginn. Aldrei þessu vant var ég búin að hlakka mikið til þar sem um var að ræða son Boga frænda míns og hennar Nok en þau eiga tælenska heimaveitingastaðinn á Álftanesi sem er bókaður fram á næsta ár. Þar sem Nok eldar besta mat í heimi fékk ég pössun fyrir strákana svo við Hannes gætum borðað almennilega. Ég vildi vera voða fín svo nóttina áður notaði ég tímann þar sem ég var hvort eð er föst fyrir framan tölvuna og setti í mig Carmen rúllur og tannhvíttunarstrimla sem ég keypti á e-bay. Ég vaknaði svo með þvílíkar vítiskvalir í tönnunum eins og fólkið þarna í gömlu auglýsingunni sem fær eldingu í tennurnar þegar það borðaði ís eða drakk kakó, nema ég fékk svoleiðis þegar ég andaði. Ég naut því veislunnar ALLS ekki sem skyldi þrátt fyrir gífurlega girnilegar kræsingar. Talaði með undarlegum blísturshljóðum og reyndi að láta matinn leysast upp í munninum svo ég þyrfti ekki að tyggja hann. Já beauty is pain eins og maðurinn sagði, eða eins og maðurinn minn sagði, þú verður að ákveða hvort þú vilt gular tennur eða engar tennur,
4/08/2008 11:35:00 e.h.
Jæja, sagði Hannes í dag, nýkominn úr strákaferð til Amsterdam með nokkra metra af visa-færslum í vændum. Þetta gengur ekki lengur, nú verðum við að hætta að eyða eins og geðsjúklingar og fara að spara. við. VIÐ!!?? Ég nennti ekki einu sinni að malda í móinn, þessu er ekki viðbjargandi. Ákvað að taka áskoruninni, sjáum til hver gefst upp fyrst. Vona bara að börnin fái ekki skyrbjúg á meðan.
4/08/2008 03:42:00 f.h.
sunnudagur, apríl 06, 2008
Æ greyi Hannesinn minn. Það á ekki af honum að ganga.
Hugur minn er greinilega afar næmur og vel tengdur inn í alheimsvitundina um þessar mundir. Um daginn var von á gesti og mér datt í hug að baka vöfflur og bera fram með jarðaberjasultu og ekta rjóma, en það var eitthvað sem ég hafði ekki gert í háa herrans tíð. Þær vöktu mikla lukku og allt í fína með það. Um kvöldið var ég svo að fikta í símanum hans Hannesar og sá sms frá viðkomandi gesti sem sent hafði verið um morguninn þar sem hann spurði hvort hann fengi ekki örugglega vöfflur með rjóma í heimsókninni!!! Go figure.
Síðan fékk ég allt í einu mikla löngun í eggjasalat og keypti mér eggjabakka og stóran dunk af majonesi sem ég er búin að vera að maka á franskbrauð og troða í mig í tíma og ótíma alla síðustu viku. Þetta minnti mig á atriðið úr 40 year old virgin þar sem Steve Carell er að segja frá helginni sinni sem hann eyddi í að búa til hið fullkomna eggjasalat og langaði svo ekkert í það þegar upp var staðið. Ég fann hvergi atriðið en á meðan á leitinni stóð komst ég að því að síðasta vika var einmitt National egg salad week í Bandaríkjunum.
