þriðjudagur, september 30, 2003
Helvítis miðbæjarrottur og ræningjar!!! Hjólinu mínu var stolið!!! Ég vaknaði full bjartsýni í dag því þriðjudagar eru iðulega örlítið skárri en mánudagar en nei. Fararskjóta mínum hafði þá bara verið stolið um nóttina. Þeir gátu ekki einu sinni gert okkur þann greiða að stela brunna sjónvarpinu sem stóð þarna úti líka. Þá hefðum við a.m.k. ekki þurft að fara með það í Sorpu. Ég var nýbúin að láta gera við hjólið! Fokk. Ég mundi ekki tölurnar á lásnum svo ég læsti því ekki í gær. Það hefði örugglega skipt litlu máli. Fyrir nokkrum dögum var brotist inn í fyrirtæki Hannesar og þaðan stolið fartölvu, prentara, örbylgjuofni, bjórum o.fl. Fyrir stuttu var lítill málaður steinfugl sem festur var við útidyrnar hjá Elínu Hannesarsystur rifinn úr veggnum og honum stolið. Helvítis ribbaldar. Ég er reið og bitur og næst þegar ég sé einhverja ribbaldalega manneskju ætla ég að stela frá henni. Urrrrrg.
9/30/2003 08:51:00 e.h.
Úff. Í lok erfiðra mánudaga er fátt sem getur komið manni í gott skap. Þetta lag er eitt af því fáa.
9/30/2003 01:19:00 f.h.
mánudagur, september 29, 2003
Jæja, helgin bara búin. Haldiði ekki að ég hafi óvart farið á 11 tíma fyllerí með leikskólastarfsmönnum á föstudagskvöldið. Það var athyglisvert....og gaman jafnvel. Baktalið og tuðið var að sjálfsögðu til staðar en við sögu komu einnig chihuahua hundur, lesbískt ástarsamband, indverskur matur, brotin glös, slökkviliðsbílar og dúettinn Accoustics. Helgin fór öll í að jafna sig eftir það en mér tókst þó einnig að elda lax með satay sósu (ógeðslega vont) og lita handklæðin okkar græn (ógeðslega flott).
Þessi fiskamynd hér að ofan minnir mig á að segja ykkur frá merkilegri nýjung í útliti mínu. Þannig er mál með vexti að fyrir heilum áratug skartaði ég setti af skínandi teinum vegna þess að staðsetning augntanna minna samræmdist ekki vestrænum fegurðarstöðlum. Þegar þeir voru fjarlægðir og tennurnar komnar í rétta röð skildi tannréttingarlæknirinn eftir eitthvað járndrasl á bak við framtennurnar svo allt stellið myndi ekki gliðna í sundur. Þetta járndrasl var svo endanlega fjarlægt um daginn því það var að pirra mig. Kallinn varaði mig samt við því að ef tennurnar myndu allar fara á hreyfingu yrði ég að koma og fá nýtt járndrasl og góm í þokkabót. Ekki leið svo á löngu þar til ég fór að taka eftir sístækkandi bili á milli framtannana. Ég fylltist fyrst skelfingu en síðan fannst mér þetta bara helvíti töff. Ég hef því ákveðið að fara ekki til tannsa heldur halda þessu nýja frekjuskarði og er stolt af því. Þetta er reyndar frekar lítið á Andreu Gylfa mælikvarða en það er nú samt hægt að troða í það tannstöngli.
9/29/2003 12:43:00 f.h.
föstudagur, september 26, 2003
Tvö yngstu systkini mín voru svo indæl að leigja myndina House of 1000 corpses og koma með hana mín. Það var enginn annar en hann Rob Zombie sem skrifaði og leikstýrði henni svo hún gat varla klikkað....og hún klikkaði ekki.....en djöfull var hún samt klikkuð maður. Þetta er svona töff og stílíseruð samsuða af klassískum 60's og 70's hryllingsmyndum (aðallega Texas Chainsaw Massacre), White Zombie myndböndum og martraðainnskotum eins og voru í Natural Born Killers. Það var nóg af ógeði en ekkert af spennu. Þess vegna fannst mér bara gaman að horfa á hana og varð ekkert hrædd á meðan eða eftir á....hélt ég. Þriðja systkinið mitt, hún Svaný var nefninlega að vinna og kom að sækja hin tvö eftir myndina. Við vorum stödd í eldhúsinu að spjalla saman þegar hún kemur baulandi úr myrkrinu og fer að berja rúðuna að utan. Mér brá svo mikið að ég fékk tár í augað og þvagdropa í nærbuxurnar og öskraði í mínútu samfleitt. Ég er nú að deyja í hálsinum og er farin að sofa með kveikt ljós og gamanmynd í tækinu.
9/26/2003 12:50:00 f.h.
miðvikudagur, september 24, 2003
Fokkings helvítis hvað ég þoli ekki kvenfólk. Það væri fínt að vinna á leikskóla ef það væri ekki fyrir kvenkyns starfsfólk og mömmur. Sífellt tuð, baktal og leynimakk í hverju horni. Augnagotur, hvísl, leynifundir, afbrýðisemi, kvart og kvein. Það mætti halda að ég ynni í Survivor þætti. Fyrir utan það hvað kvenmenn eru óáreiðanlegir starfskraftar og helvítis aumingjar upp til hópa. Alltaf veikar eða heima með veikt barn. Engin furða að við fáum lægri laun. Fokk!!! Ég er svo bitur að ég held að ég fari bara og kveiki á Radíó Reykjavík í smástund og hlusti á þá rakka kjellingar niður. Fokkings Fokk!!!!
9/24/2003 10:54:00 e.h.
mánudagur, september 22, 2003
Ég og sófinn höfum gert upp okkar mál og hef ég nú tekið hann í sátt. Við tókum bara hillusamstæðuna úr stofunni og settum hann þar í staðinn. Nú er meira pláss og sófinn er bara flottur að ég tala nú ekki um þægilegur. Nú er líka pláss til að opna hann en það vill svo heppilega til að hann er svefnsófi líka. Fullkomið sjónvarpsfleti... þ.e.a.s. ef sjónvarpið okkar hefði ekki brunnið. Nú erum við bara með pínulitla fermingarsjónvarpið mitt og enga hillusamstæðu. Hannes er í smá klemmu þar sem hann strengdi þess heit á sínum tíma að þetta yrði síðasta sjónvarpið sem hann keypti, næst myndi hann kaupa tjald og myndvarpa. Hann reiknaði bara ekki með að sjónvarpið myndi bila svona fljótt. Ætli við verðum því ekki að skella okkur á eitt sett á 5 ára raðgreiðslum. Hmmm. En anyway, ef einhver vill kaupa eiturgræna hillusamstæðu þá vitið þið hvert á að leita. Brunnið 28 " sjónvarp fylgir með í kaupbæti.
9/22/2003 10:14:00 e.h.
Og nú er komið Júmbó-samloku skilti fyrir framan kvennaklefann!! Þetta er samsæri!!!
9/22/2003 09:40:00 e.h.
fimmtudagur, september 18, 2003
Það er íspinnaauglýsing aftan á árskortinu sem ég keypti í ræktina. Agalega ósmekklegt.
9/18/2003 11:19:00 e.h.
Hver er dugleg? Ég!! Ég!! Ég!! Þökk sé sófanum ógurlega hef ég hafið líkamsræktarátak. Ég þoli ekki að horfa á hann og hef því verið sem minnst heima síðustu daga. Á mánudaginn hjólaði ég frá miðbænum upp í Árbæ til þess að kaupa mér vasaútvarp í Odda sem var svo ekki til. Í gær hjólaði ég í sundlaugina í Kópavogi og fór í ræktina og sund og í dag hjólaði ég í Vesturbæjarlaugina í sund og gufu. Mér líður eins og íþróttaálfi og skoppa um allt í vinnunni, geðveikt aktív og alltaf úti á stuttermabolnum að sópa stéttina á meðan hinar fóstrurnar skjálfa úr kulda.
Þegar ég kom úr sundi í dag fannst mér ég eiga það inni hjá sjálfri mér að glápa smá á sjónvarpið og fór að horfa á geimveruþáttinn Taken en ég læt alltaf taka þá upp fyrir mig. Ég passaði mig samt á því að sitja ekki í sófanum því ég ætla að láta skila hlunknum þótt Hannes sé ekki á sama máli. Í miðjum þætti fór sjónvarpið allt í einu að truflast eitthvað, það teygðist á myndinni og snarkaði í hljóðinu. Mér leist ekki alveg á blikuna því það var komið myrkur, ég ein heima og skuggaleg geimvera á skjánum. Síðan fór ég að finna brunalykt....ÞVÍ ÞAÐ VAR KVIKNAÐ Í HELVÍTIS SJÓNVARPINU!!!. Ég slökkti með fjarstýringunni og þorði ekki að koma nálægt því, hringdi í Hannes og öskraði á hann í símann að koma og bjarga mér. Ég herti þó upp hugann áður en hann kom og tók úr sambandi. Það kom enginn reykur eða neitt en ég veit ekki hvernig það lítur út að innan. Hannes nennti ekki að taka það í sundur og henti því bara út í garð. Þar er það enn svo ef þið viljið stela brunnu sjónvarpi þá kíkiði bara til okkar.
Ég vil óska henni tengdamóður minni innilega til hamingju með afmælið. Við kíktum til hennar áðan í kökur og jöfnuðum okkur á sjónvarpsbrunanum. Við gáfum henni að gjöf litla bók um kapla með örlitlum spilum og tvo miða á Rat Pack sýninguna sem Geir Ólafs gaf Hannesi um daginn í þegar Geir lagði í veg fyrir bílinn hans og Hannes sigaði stöðumælaverði á hann. En það er önnur og saga og ætti betur heima á bloggi Hannesar ef hann hefði eitt slíkt. En ég get sagt ykkur frá því að þegar ég var að kaupa kaplabókina í Mál og menningu í dag kippti ég einni lítilli rollulyklakippu með úr túristastandinum. Afgreiðslustúlkan dró því þá ályktun að ég væri útlensk og ávarpaði mig á ensku. Það fannst mér merkilegt. Ég sagði bara yes og no og svona. Merkilegt.
Já og ég lýsi því yfir hér og nú að þetta er lélegasta hryllingsmynd sem fyrir augu mín hefur borið. Takk Svaný. Mannætusvínin frá helvíti voru reyndar svolítið kúl og þessi Clint Howard er hinn fínasti leikari
"COOPERSMITH WILL RETURN"
9/18/2003 12:54:00 f.h.
mánudagur, september 15, 2003
Góðu fréttirnar eru þær að sófinn komst loksins inn. Slæmu fréttirnar eru þær að hann er hræðilegur. Það er svo sem ekkert að sófanum sjálfum, hann var ógeðslega flottur í búðinni...en ekki inni í stofu hjá okkur. Þetta er einhver huge monster sófi sem tekur undir sig alla stofuna. Hann gerir alla aðra hluti dvergvaxna og lætur sófaborðið líta út eins og fótaskemil. Ég er mjöööög leið. Farin að sofa. Ég er mjöööög leið.
9/15/2003 11:14:00 e.h.
sunnudagur, september 14, 2003
Rooooooooosalega er Rómeó og Júlía góð sýning maður! Ég hélt að ekkert gæti toppað typasýninguna sem ég fór á fyrr á árinu en þar hafði ég rangt fyrir mér. Ofboðslega var gaman. Þetta var víst síðasta sýningin hér á landi því leikararnir eru að fara með hana til London. Ég vona að þau meiki það, þau eiga það svo sannarlega skilið. Það var líka gaman fyrir og eftir sýninguna. Út að borða á undan og drykkja á eftir, allt eins og það á að vera.
Við keyptum sófa í dag. Nýjan, brúnan, mjúkan, gamaldagslegan, ógeðslega þægilegan sófa. En hann kemst ekki inn til okkar. Hann er 225 á lengd og 95 á breidd en hurðagættirnar okkar eru bara 70 og lofthæðin heldur ekki nógu mikil. Við erum búin að vera hér í allt kvöld að reyna að láta þetta ganga upp, sex manns þegar best lét en ekkert gengur. Við vorum orðin svo örvæntingafull að við ákváðum að saga hann í sundur og reyna svo að klambra honum saman seinna en þá varð til önnur hugmynd. Að taka út eina gluggarúðu og troða honum inn um hana. Það verður reynt á morgun.
9/14/2003 11:45:00 e.h.
föstudagur, september 12, 2003
Alltaf bætast nýir liðsmenn í stóru hljómsveitina á himnum.
R.I.P Johnny Cash.
9/12/2003 10:34:00 e.h.
 Gleymdi að segja ykkur að Hannes skrapp til Grænlands um síðustu helgi með vinnufélögunum. Engir makar...það var ekki pláss í flugvélinni (sögðu þeir). Hann hefur reyndar ekki sagt mér mikið frá ferðinni. Ég held að þeir hafi verið fullir allan tímann. Hann hafði þó alla vega rænu á að koma ekki tómhentur heim og færði mér dýrindis gjafir. Ilmvatnið hér að ofan og inniskó úr sel-, hunda- og gæruskinni. Ég fæ svona nett dýravinasamviskubit þegar ég er í þeim....en sjitt hvað þeir eru þægilegir.
9/12/2003 09:50:00 e.h.
fimmtudagur, september 11, 2003
Það er nú langt liðið frá síðustu kúkasögu. Hér er því ein falleg úr vinnunni:
Tveggja ára strákur á deildinni minni situr á klósettinu og pissar. Þegar hann stendur upp ætla ég að girða upp um hann en sé að það er kúkur í klósettinu. "Nei sko, kom kúkur líka!", segi ég hissa. Hann hnykklar brýrnar, horfir ofan í klósettið og segir: "Það er allt í lagi, hann er dauður".
9/11/2003 08:20:00 e.h.
miðvikudagur, september 10, 2003
Það er verið að auglýsa eftir dagskrárgerðarfólki á Radio Reykjavík. Ég stóðst ekki mátið og sótti um. Það þarf að sýna þessum kjeeellingum hvernig á að rokka almennilega. Í þessum skrifuðu orðum er verið að spila More than Words með Extreme.
9/10/2003 09:12:00 e.h.
mánudagur, september 08, 2003
ÉG VEIT HVER VÍKVERJI ER!!!!!! ÉG VEIT HVER VÍKVERJI ER!!!!!!! Þarna, ég sagði það. Ég hef ekkert þorað að blogga því ég var svo hrædd um að sulla baununum. Nú hef ég tekið mig saman í andlitinu og ákveðið að ljóstra ekki upp leyndarmálinu. Ég get því miður ekki sagt ykkur neitt frá síðastliðinni helgi því þá gætuð þið lagt saman tvo og tvo og áttað ykkur á því hver Víkverji er.... eða eru.... nei nú hef ég sagt of mikið. Best að vinda sér í frásögn af helginni þar á undan en henni átti ég eftir að segja frá og var hún bæði skrýtin og skemmtileg:
Þá fór ég nefninlega í flugvél austur á land því ferðinni var heitið til rassgats Íslands, Eskifjarðar. Fyrirtæki Hannesar og Sæma gerði sér nefninlega lítið fyrir og keypti eitt stykki hótel þar sem þeir hyggjast gera upp og selja dýrum dómum þegar álversæðið rennur á Reyðarfirði. Það vill síðan svo heppilega til að góðvinur okkar og uppgjafabloggarinn hann Jónsi elti ástina fyrir stuttu í áðurnefnt rassgat og býr í næsta húsi við hótelið. Því datt okkur í hug að láta hann og kelluna hans reka hótelið á meðan og innleiða reykvíska stemmningu í skemmtanalíf Eskifjarðar....eða bara innleiða eitthvað skemmtanalíf....mér skilst að aðeins Pizza 67 og Shell skálinn séu með áfengisleyfi á þar. Anywho. Glæsivillan heitir hótel Askja, var keypt á 7 millur og hér eru nokkrar myndir af henni:
Kannski ekkert augnayndi að utan en bara drullufín að innan....þrátt fyrir lyktina. Það þarf bara aðeins að teppahreinsa. Öll húsgögn fylgdu með: gamlir munir og myndir, ljósakrónur, kamína, barborð, bjórdæla, öll almenn heimilis og eldhústæki o.s.frv. Eini gallinn að mínu mati (þótt öllum öðrum sé sama) er að þar er reimt. Vofa hjúkrunarkonu á þarna að ganga ljósum logum enda var hótelið upphaflega byggt sem spítali, varð síðar skóli og loks hótel. Hún á samt að vera góð og heldur sig víst aðallega inni í herberginu sínu (nr. 3) en mér er alveg sama. Ég þorði ekki að vera ein neins staðar í húsinu og Hannes þurfti alltaf að fara með mér á klósettið. Ég sá samt ekkert grunsamlegt né heyrði en ég tek sko engar áhættur í húsi sem er með minnkaða útgáfu af ganginum í the Shining. Því miður er ég ekki með myndir af húsinu að innanverðu en við vorum bara með vídeómyndavél og myndirnar urðu dökkar og lélegar. Við gistum þarna fimm: Ég, Hannes og Sæmi ásamt Kristjáni meðeiganda og konunni hans.
Á Laugardeginum keyrðum við um og heimsóttum m.a. Eyjabakka og Kárahnjúka. Það var ekkert þar. Hér er ég í ekkertinu:
Það má sko sökkva þessu öllu fyrir mér.
Við nutum matar og drykkja á hótelinu um kvöldið ásamt Jónsa og ætluðum bara að hafa það náðugt enda ekkert um að vera og ekkert hægt að fara. Sæmi var ekki á sama máli og vildi leita að helgarstuði. Það var svo sem hið besta mál nema hvað að eina stuðið sem í boði var, var harmonikkuball á Egilsstöðum. En allt er hey í harðindum og Sæmi splæsti í leigubíl til Egilsstaða (40 mín.) Meðalaldurinn á ballinu reyndist vera í kringum 67 og vöktum við því heldur mikla athygli. Danskunnáttu okkar var einnig eitthvað ábótavant því það var sama hvað við reyndum að dansa fallega, við klesstum á alla. Einn sjötugur reyndi meira að segja að efna til slagsmála við Hannes en allt fór þó vel. Við skruppum út af ballinu og kíktum á eina barinn sem opinn var en þar voru bara pöddufullir Ítalar frá Kárahnjúkavirkjun í karaoke. Við hertum því upp hugann, fórum aftur á ballið, fundum upp okkar eigin dansa og skemmtum okkur konunglega. Ég á aldrei eftir að fyrirgefa mér fyrir að hafa ekki tekið vídeóvélina með. Sæmi dansaði við hvert gamalmennið á fætur öðru og var hæstánægður með kvöldið. Hann sá því ekkert eftir peningnum sem fór í það á láta leigubílstjórann bíða fyrir utan ballið í þrjá tíma og keyra okkur svo aftur upp á hótel.
9/08/2003 09:06:00 e.h.
|
|
