|
|
Jafnvel hinn minnsti froskur er mikill í sínum eigin forapolli
|
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
miðvikudagur, júní 30, 2004
Þvílík taumlaus gleði og hamingja, eldspúarar og læti!!! Ég hef ekki skemmt mér eins vel á tónleikum í heilan áratug! (Botnleðjutónleikar árið 1995 - djöfull er maður orðinn gamall maður). Þvílíkur töffari er hún Peaches að ég var að því komin að fleygja brjóstahaldaranum mínum upp á svið en sá svo að mér þar sem hann var dýr jólagjöf frá Hannesi. Var fremst í svitabaði og stuði eitthvað sem ég hélt að ég væri löngu hætt að nenna og verkjaði í handleggina af því að reyna að klappa hana upp. Þess má geta að ég þoli ekki uppklöpp og er venjulega alveg búin að fá nóg þegar að þeim hluta tónleika kemur en ekki í þetta sinn. Við komum við á Sirkus eftir tónleikana og var þar fyrir áhöfnin á Greenpeace skipinu Esperansa í góðu stuði. Téða áhöfn hitti ég fyrr um daginn þegar við fórum með krakkana í leikskólanum að skoða skipið. Þau voru svo miklar dúllur að maður var næstum gengin til liðs við samtökin. Ég var ekki í mínu besta formi þegar ég vaknaði í morgun og voru vinnufélagar mínir svo hugulsamir að fara út með börnin og leyfa mér að leggja mig um stund. Svona á þetta að vera.
Hér kemur smá neytendahorn en ég var að uppgötva tvær vörutegundir sem ég verð að mæla með:
Cajun Injector er svona marínering sem maður á að sprauta beint inn í kjötið og fylgir risastór og flugbeitt sprauta með sem nota á í verkið. Þetta er frekar óhugguleg aðgerð og ef maður sprautar of miklu vellur það upp á einhverjum öðrum stað í kjötinu. Ég prófaði þetta á kjúklingabringu og tútnaði hún öll út af marineringu og var mjög bragðgóð eftir grillun. Ég gat ekki annað en velt því fyrir mér hvað myndi gerast ef maður myndi sprauta sjálfan sig með maríneringu. Þá er ég að tala um inn í vöðvann en ekki í æð. Nú er það öllum aðgengilegt með þessari handhægu neytendapakkningu sem fæst í öllum betri verslunum. Það hlýtur einhver að hafa prófað það. Ætli hún eyðist smám saman eða valdi einhverjum skaða? Og hvernig yrði upplitið á læknunum á slysó ef maður kæmi og segðist hafa sprautað sig með maríneringu. Ætli þeir myndu nokkuð kippa sér upp við það?
Fyrir þá sem vilja ilma eins og sælgætisbúð mæli ég með Aquolina vörum sem eru m.a. til í Hagkaupsverslunum. Ég keypti mér ananassjampó, marzípan body lotion, freyðibað með karmellu og freyðibað með hvítu súkkulaði.
Ég held að það sé alveg málið í sumar að smyrja sig með marzípan kremi og sprauta sig með maríneringu áður en maður skellir sér út á lífið.
6/30/2004 09:29:00 e.h.
mánudagur, júní 28, 2004
Ég grenjaði svo mikið yfir Grönnum í dag að ég missti úr mér linsuna. Það er til lítils að reyna að útskýra þetta fyrir leikmönnum en þeir sem eru með á nótunum vita um hvað ég er að tala. Reyndar táraðist ég af og til undanfarnar vikur eftir því sem Toadie og Dee urðu hamingjusamari því ég vissi í hvað stefndi. Systir mín las það á einhverri síðu og kjaftaði því í mig. Þetta er því búið að hanga yfir mér eins og svart ský í langan tíma. Vikan mín verður undirlögð í grenji frá kl. 17:53 - 18:25.
 
 
Jæja, best að þerra tárin og koma frá mér eftirhelgarblogginu. Bryndís Moggabeiba hringdi í mig á laugardaginn þar sem ég lá allsber í ljósabekk og stakk upp á því að við færum út að borða. Þar sem Hannes var að fara í steggjapartý fannst mér þetta tilvalin hugmynd og skelltum við okkur á Austur Indíafjelagið. Það vill svo vel til að framkvæmdarstjóri veitingahússins á strák á leikskólanum mínum svo við fengum þar bæði afslátt og ókeypis forrétt. Við átum gjörsamlega yfir okkur, fengum illt í mallann og þurftum að fara heim að leggja okkur í smástund. Síðar um kvöldið hittum við vinnufélaga Bryndísar á Enricos þar sem ég fékk mér freyðivínskokteil með brómberjalíkjör til heiðurs Boga brómberi. Þar er notalegt að vera í kyrrð og ró undir dýrðlegum ljósakrónum við stóra glugga og horfa á fólkið labba fram hjá. Ég fann upp stóskemmtilegan leik sem felst í því að maður fær stig í hvert sinn sem maður þekkir einhvern sem labbar fram hjá. Ef aðilinn tekur eftir manni og veifar fær maður aukastig og gefin eru þrjú stig fyrir hjásvæfur og ættingja. Mjög gaman en því miður fór ég stigalaus heim þetta kvöldið.
Daginn eftir fórum við í göngu með Bryndísi og vinnufélögum hennar í einhvern dal hjá Hveragerði þar sem hægt var að baða sig í notalegum læk. Hannes baðaði sig reyndar ekki neitt enda hefur Íslensk erfðagreining gert honum það ókleift um sinn svo hann hljóp á harðaspani aftur til Hveragerðis að horfa á leikinn. Það var hollt og gott að fara í göngu en skemmtilegast var að sjá risastóra geimverusnigla sem hafa numið land í þessum dal.
 
 
 
Ég er með smá harðsperrur vonandi lendi ég ekki í því sama og þessi kona.
Um kvöldið fórum við svo á Metallicu myndina Some kind of Monster með Jóhönnu og Spörra. Það fannst mér stórfenglega gaman þótt ég hafi fengið sting í mallann þegar ég sá hvað þeir geta verið miklar kellingar. Ég var samt enn meiri kelling og táraðist hvað eftir annað. Respect.
PS: Eiginmaður minn er búinn að fá sér ný bleik gleraugu með demöntum. Glerin eru þeirrar náttúru gerð að þau dökkna eftir sólarmagni. Hann er algjör pæja.
PPS: Smjattpatti dagsins er að sjálfsögðu Bogi brómber:
6/28/2004 09:50:00 e.h.
laugardagur, júní 26, 2004
Smjattpatti dagsins
6/26/2004 04:55:00 e.h.
föstudagur, júní 25, 2004
Miðar á Peaches komnir í hús, júhú! Það voru tónleikar með Mugison í gangi í Tólf tónum þegar ég fór að kaupa miðana. Ég hafði aldrei heyrt í honum og hélt af einhverjum ástæðum að að hann væri leiðinlegur. Sennilega af því að ég þoli ekki nafnið. Það er ljótt. En ég hafði aldeilis rangt fyrir mér því hann er æði. Ég hélt að hann væri einungis svona fartölvufiktaramaður en hann var þarna með kassagítar og englarödd og einhverja stelpu til að radda með sér. Ég náði bara fjórum lögum, þrjú þeirra voru eins og Will Oldham lög og það síðasta var fartölvufiktaralag þar sem hann byrjaði á því að taka upp klappið okkar og notaði það svo í laginu. Mjög flott.
Það var erfitt að horfa á vídeó í gær án þess að hafa nammi svo ég keypti fullt núna og tók tvær myndir til viðbótar. Ég er að nota tækifærið meðan Hannes er úti á landi og tek artí fartí myndir sem hann myndi aldrei nenna að horfa á:
  
Góðar stundir
6/25/2004 09:00:00 e.h.
Smjattpatti dagsins
6/25/2004 08:57:00 e.h.
fimmtudagur, júní 24, 2004
Ég er öskureið! Fyrir því eru fjórar ástæður:
1. Ég er svo heppin að hafa næstum því ekki þurft að taka námslán á háskólaárunum heldur vann ég fyrir mér á heiðvirðan hátt og ekki skemmdi fyrir að eiga kærasta á vinnumarkaðnum. Fyrsta árið vorum við þó að kaupa hús og þáði ég þá einhverja smáaura frá þeim á meðan. Síðan kom í ljós að ég þurfti að borga meirihlutan af þeim aurum strax aftur til baka af því að kærastinn var með of háar tekjur að þeirra mati. Það var blóðugt en tókst og var ég búin að steingleyma að það væri einhver skuld eftir. Nú sex árum seinna fæ ég senda blauta tusku úr heiðskíru lofti í formi reiknings frá LÍN upp á 70.000 kall sem á að greiðast í lok mánaðarins. Ljósið í myrkrinu er að það er boðið upp á greiðsludreifingu sem mér finnst afar skemmtilegt fyrirbæri. Í bréfi sem fylgdi reikningnum stóð að hægt væri að sækja um slíka dreifingu á netinu til og með deginum í dag. Ég var því ekkert að flýta mér og settist í rólegheitunum fyrir framan tölvuna í kvöld og ætlaði að ganga frá málunum en nei nei. Til þess að geta sótt um greiðsludreifinguna verður maður að skrá sig og fá sent lykilorð....í bréfpósti! Þeir létu mig hafa fyrri hluta lykilorðsins og ætla að senda hinn í pósti. Hvaða apastælar eru það!!!??? Þegar ég fæ lykilorðið verður umsóknarfresturinn um greiðsludreifingu liðinn. Ekkert var minnst á þetta lykilorðavesen í bréfinu sem ég fékk sent. Clever little devils.
2. Þegar maður fær svona reikning fer maður aðeins að hugsa betur um eyðsluna og því varð ég alveg öskureið í morgun þegar ég sá auglýsingu um að allar fjölærar plöntur væru nú á 30% afslætti í Blómaval. Ég keypti fjölærar plöntur og sumarblóm á fullu verði fyrir 8000 kall í fyrradag og burðaðist með þau heim langar leiðir á hjólinu. Ég varð svo reið að ég reif Fréttablaðið í tvennt vinnufélögum mínum til mikillar skelfingar en þeir áttu víst eftir að lesa það.
3. Aftur varð ég öskureið þegar ég frétti að 3000 aukamiðar á Metallicu yrðu seldir á laugardaginn á bæði svæðin. Við þurftum að sætta okkur við miða á B - svæði því uppselt var á A - svæði og ekki vildum við missa af tónleikunum. Ekki getum við farið og keypt A - miða á laugardaginn því þá sitjum við uppi með B - miðana.
4. Af því að ég er svo öskureið og Hannes að vinna úti á landi fram á laugardag ákvað ég að fara út í Krambúð, leigja spólu og kaupa lakkrís og kók. Ég var svo mikið að einbeita mér að því að velja mynd að ég gleymdi að kaupa nammið. Nú er ég bara alein og öskureið með vídeómynd og ekkert nammi og búið að loka sjoppunni. Uhhhhuuuuuuuuuuuuuuuuuhuuuuuuuuu
6/24/2004 11:55:00 e.h.
Smjattpatti dagsins
6/24/2004 10:14:00 e.h.
miðvikudagur, júní 23, 2004
Nú er minn eiginn faðir búinn að afneita mér því ég ætla ekki á Deep Purple. Það finnst mér nú kjánalegt. Ekki ætla ég að afneita honum þótt hann ætli ekki á Metallicu. Reyndar sagði ég líka að þeir væru gamlir og ljótir. Þá sagði hann að ég þyrfti ekkert að vera koma oftar í mat. Systkini mín eru á tónleikunum núna, þau hafa ekki þorað öðru. Þau hringdu í mig áðan og leyfðu mér að heyra Smoke on the Water. Það var mjög flott og ef mér hefði boðist að fara í tímavél á Deep Purple tónleika árið 1970 þá væri það ekki spurning en fyrst maður missti af blómaskeiðinu þá tekur þessu varla. Ætla bara að einbeita mér að því fara á hljómsveitir sem eru á blómaskeiði sínu núna. Hvernig á ég annars að geta afneitað mínum eigin börnum þegar þau neita að fara á leim kommbakktónleika hjá Peaches árið 2024?
6/23/2004 11:15:00 e.h.
Eiginmaður minn seldi líkama sinn í dag fyrir 25.000 kall. Reyndar ekki allann heldur 3 grömm af honum. Íslensk erfðagreining hringdi í hann um daginn og bað hann um fitusýni fyrir rannsókn á erfðaþætti fitugena eða einhverju sem ég kann ekki nöfnum að nefna. Ég bannaði honum fyrst að fara en þegar ég frétti að peningar voru í spilinu leyfði ég honum að ráða þessu sjálfur. Ég sé samt eftir því núna og vil fá þessi 3 grömm til baka. Svo er hann líka sárþjáður greyi krúttið. Skurðlæknir skar 4 cm skurð á ástarhandföngin og hann fær ör for life. Hann má ekki fara í bað í viku og þarf að skipta sjálfur um grisjur og plástra í mánuð. Ég skil ekki af hverju þeir buðu honum ekki upp á almennilegt fitusog fyrst þeir voru hvort eð er búnir að gera gat á hann. Annars var ágætt að fá að vita hvers virði hann er í beinhörðum peningum. Með einfaldri reikningsaðferð fann ég nefninlega út að ef 3 grömm af Hannesi kosta 25.000 kall kostar hann allur 597 milljónir og 600 þúsund. Hann er hins vegar ekki lengur á markaðnum.
6/23/2004 12:30:00 f.h.
þriðjudagur, júní 22, 2004
Það var góður dagur í dag maður. Á svona dögum er frááábært að vinna á leikskóla. Ég sólaði mig í allan dag á meðan krakkarnir busluðu í vatni sem við sprautuðum í poll fyrir þau. Eftir vinnu hjólaði ég á nýja dömuhjólinu mínu í Blómaval og fékk mér ís og sumarblóm. Ég keypti svolítið mikið og var geðveikt lengi að velja flottustu blómin en þau urðu öll krambúleruð á hjólinu á leiðinni til baka. Á bakaleiðinni kom ég við á Vitabar til þess að næla mér í gráðostaborgara og bjór og fór með veigarnar heim að horfa á leikinn. Heima beið mín bréf frá Kennaraháskólanum sem tilkynnti mér að ég hefði fengið þar inngöngu og tveir bögglar. Annar innihélt 19 smjattpattabækur sem ég keypti á E-bay um daginn og hinn geisladiska með PJ Harvey, Velvet Revolver og Blonde Redhead. Ég hef ekki rannsakað þessa muni nánar því ég var að planta blómum til miðnættis. Bakgarðurinn er orðinn að lítilli hamingjusprengju þótt plönturnar séu frekar sjúskaðar og ég er þreytt og afar sæl. Góða nótt.
6/22/2004 01:59:00 f.h.
laugardagur, júní 19, 2004
Hér eru nokkrar myndir úr starfsmannapartýinu á miðvikudaginn. Ætli ég verði ekki látin taka þær af síðunni eftir helgi. Leikskólastarfsmenn eru margir hverjir svo viðkæmir fyrir því að sjást fullir á almannafæri.
Þetta var sæmilegt partý en merkilegust fannst mér uppgötvunin sem ég gerði þetta kvöld. Af einhverjum ástæðum kom leikskólastjórinn með svona brellusápu og bað mig að setja inn á bað. Þetta fannst mér frábær hugmynd og faldi því handsápuna mína inni í skáp og setti brellusápuna í staðinn. Brellusápan er þeirrar náttúru að hún hefur holrými að neðan fyllt svartri drullu sem makast á mann við notkun. Svo sátum við tvær og skríktum inni í okkur í hvert skipti sem einhver fór á klósettið. En ekkert gerðist. Enginn virtist taka eftir neinu grunsamlegu. Í lok kvöldsins krafðist ég skýringa á því hvers vegna þessi hrekkur hefði misheppnast. Einn sagði að honum hefði fundist sápan svo fín að hann hefði ekki tímt að nota hana. Hinir sögðust hafa skolað puttana án sápu. En ég held bara að þetta sanni að fullt fólk þvær sér ekki um hendurnar eftir klósettferðir. Gott að hafa það í huga þegar maður er á kafi í snakkskálinni í næsta partýi.
 
 
6/19/2004 06:00:00 e.h.
föstudagur, júní 18, 2004
Ó Mæ Gaaaaaaaaaaaaad!!!!!!!! Ég var að panta mér pizzu og Dominos sendillinn var tvífari Mike Pattons!!! Ég er enn þá í uppnámi.
6/18/2004 10:04:00 e.h.
Þetta er alveg ljómandi fín mynd. Og Jim Carrey er sexí þegar hann reynir að vera alvarlegur. En aðallega er gaman að segja nafn myndarinnar aftur og aftur. Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Fallegt.
6/18/2004 07:10:00 e.h.
fimmtudagur, júní 17, 2004
Ég held að ég sé loksins orðin fullorðin. Ég fór ekki í bæinn eftir teitið í gær því ég vildi ganga frá og taka til svo ég gæti vaknað í hreinu húsi á 17. júní. Það var stórfenglegt. Mæli með því að fólk hlusti á Styx - Greatest Hits þegar það tekur til að næturlagi eftir teiti. Jafnvel skemmtilegra en teitið sjálft.
Gleðilegan 17. júní annars. Ég var að ljúka við baka stafla af pönnukökum úr ritueggjum ef einhver vill kíkja í kaffi.
6/17/2004 05:39:00 e.h.
miðvikudagur, júní 16, 2004
Starfsmannapartý á morgun og ég er loksins búin að taka til. Klukkan er 4 um nótt og húsið fyrst nú komið í partýhæft ástand. Þar af leiðandi reiknast mér til að ég verði sjálf ekki í slíku ástandi vegna þreytu. Það getur verið erfitt að forgangsraða. Ég eyddi t.d. öllum eftirmiðdeginum í að downloada lögum og búa til partýdisk en geymdi tiltektina til síðkvölds. Úpps var að fatta að ég gleymdi eðlubúrinu. Bæ.
6/16/2004 04:07:00 f.h.
mánudagur, júní 14, 2004
Og nú er ég með harðsperrur í maganum af því ég gubbaði svo mikið í gær. Mjög lekkert.
6/14/2004 07:52:00 e.h.
Jæja, best að blogga örlítið fyrst ég er hætt að gubba og skjálfa og iðnaðarmennirnir í hausnum á mér eru hættir að vinna. Þegar þetta eru farnar að verða afleiðingarnar af fjórum rauðvínsglösum og einum bjór getur maður alveg eins hætt þessu. 27 ára rokkafmæli dauðans á næsta leiti og ég get ekki séð að ég sé í nokkru standi til þess að halda almennilega upp á það. Ætli það sé ekki þess vegna sem allir aðal rokkararnir drápust á þessum aldri. Þeir voru farnir að þola minna en áður en sumir neituðu að viðurkenna það og steindrápust af því að sanna annað. Aðrir áttuðu sig á því en þeim hefur ekki fundist neinn tilgangur í lífinu fyst partýþolið var horfið svo þeir drápu sig bara. Merkilegur andskoti.
Dagurinn í dag hefur sem sagt liðið í ógnarkvölum sem eru nú kl. 1 um nótt að mestu leiti sjatnaðar. Sökudólgurinn er hún Gréta Hannesarfrænka sem bauð okkur í útskriftarveislu í gærkvöldi en hún var að útskrifast úr Listaháskólanum. Lokaverkefnið hennar var hönnun heimasíðu Ásatrúrafélagsins en þar er hún öllum hnútum kunnug. Ljómandi fín en mér finnst reyndar að hún hefði átt að vera brún. Þ.e.a.s. heimasíðan ekki Gréta.
Í gær sóttum við Hannes einnig ættarmót í Borgarnesi. Ég hafði ekki hugmynd um að ég hefði ættur að rekja til Borgarness en sú er víst raunin og ekki nóg með það heldur var forfaðir minn ólöglegur sprúttsali sem hélt fram hjá konunni sinni og sendi börnin sín flest í fóstur hvort sem það voru lausaleiksbörn eða ekki. Ættingjarnir litu líka flestir hálfræfilæslega út en af frægu fólki voru þarna þau Mörður Árnason og Jóna Ingibjörg kynlífsfræðingur. Síðan var drukkið kaffi og farið í spurningakeppni, bingó og aðra misheppnaða leiki í slagviðrinu. Á leiðinni heim komum við við á markaði í Borgarnesi og fundum þar mann sem seldi alveg stórmerkilega gripi. Keyptum af honum forláta gamla myndavél til þess að gefa heinni Grétu í útskriftargjöf og vélmenni handa okkur sem labbar, opnar hólf á brjóstkassanum á sér með vélbyssum og skýtur úr þeim með miklum látum. Það er dásamlegt!!! Ég skal taka mynd af því bráðum og birta hér en ég gleymdi myndavélinni hjá mömmu.
Á föstudagskvöldið var svo hryllingsmyndakvöld hjá okkur systkinunum. Þema kvöldsins var: Welcome to the jungle í tilefni ævintýraferðar okkar Hannesar til Venezuela. Við fórum í Laugarásvídeó og tókum eftirtaldar myndir:
OH MY GOD. When I saw this I felt bad for myself. How could I expose my brains to such abomination! I should have known, anyway. ¿Flying Piranhas? There's no way a movie about flying Piranhas could be actually good. Yeah, it's my fault.
"The movie is full of intriguing little unanswerable questions, like: why does the nurse in the morgue carry a baseball bat to defend herself on the job? And why would the "patients" there ever require nursing services in the first place?"
"without a doubt, the finest flying piranha movie ever made."
Maðurinn í vídeóleigunni neitaði að leigja okkur Cannibal Holocoust I. Hann sagðist ekki leigja hana neinum undir 18 ára og þar sem bróðir minn 16 ára var með í för neitaði hann hreinlega. Ég varð nú aldeilis steinhissa en við vorum ekki með neitt vesen og tókum bara númer II. Hún var líka með 18 merki á sér og skildum við því ekki strax hvers vegna hann hefði ekki gert neinar athugasemdir við hana. En svo kom í ljós að þetta var afar hugljúf mynd þar sem ENGINN DÓ (nema níræður indíáni af eðlilegum ástæðum) og það var EKKERT MANNÁT! Þvílíkt rugl. Það var samt gaman að horfa á hana. Þetta var fínasta náttúrulífsmynd og ég hefði nú ekki viljað missa af atriðinu þar sem fiskur synti upp í rassgatið á einum gaurnum og hinir þurftu að ná honum út.
No cannibalism is shown whatsoever and the acting and bad dubbing makes this film emphatically laughable. There is nothing worth analysing here and the only reason to review this film is to shame it.
"I cant believe this didnt go to the theatres. This should be up there with Jurassic park and Star Wars".
"I can't think of anything good to say about this movie".
""And I have a brown belt in Taekwondo", says one of the characters halfway in the movie. If anyone on the set would have made the effort to do some research, they would have discovered that there are no brown belts in the Taekwondo-grading system".
"As an added bonus, there is a cute guy in it, who takes his short off for us. And for the guys, there is a girl in a bra".
Og svo rúsínan í pylsuendanum:
"Let's get ONE thing straight about this film: This is for MEN! This is a MAN'S action flick. This film is about standing up, walking tall, and fighting to the end".
Poncho: "You're bleeding, man".
Blain: "I ain't got time to bleed".
Alveg ágætis hryllingsmyndakvöld. Merkilegast fannst mér þó atriði sem átti sér ekki stað á skjánum. Kærasti minni litlu systur minnar tók þarna þátt í hryllingsmyndakvöldi með okkur í fyrsta sinn. Við þekkjum hann lítið enn þá en hann kom virkilega á óvart með leyndum hæfileika. Það var sama hvaða disk ég dró úr geisladiskarekkanum, hann vissi samstundis hvaða ár hann var gefinn út. Þetta var alveg magnað og minnti óhuggulega mikið á Rain Man.
Jæja best að fara að sofa. Þarf að safna kröftum fyrir starfsmannapartý á miðvikudaginn.
6/14/2004 01:13:00 f.h.
fimmtudagur, júní 10, 2004
Ég þarf að fara að koma frá mér því sem ég hef haft fyrir stafni síðan við komum úr brúðkaupsferðinni. Ekki það að það sé merkilegt í samanburði við krókódílaveiðar og svifflug en bloggsamviskan krefst þess að það sé engu að síður skrásett.
1. Uppgötvaði búðina Fylgifiska á Skólavörðustíg sem er útibú samnefndrar sælkerafiskbúðar á Suðurlandsbraut. Sjávarréttir eru minnst uppáhaldsmaturinn minn og mér finnst fiskur hreinlega vondur. Ég hafði þó áhyggjur af því að við hjónin værum að fara á mis við einhver mikilvæg vítamín og að heilarnir okkar væru farnir að rýrna. Ég lagði ekki alveg í soðna ýsu og fór því í áðurnefnda búð sem selur fiskrétti í alls konar sósum tilbúna í ofninn og keypti hörpudisk og skötusel. Maturinn var þvílíkt success og þar sem við eigum enn slatta af hvítvíni afgangs frá brúðkaupinu til að skola sjávarréttum niður með ákváðum við að hafa alltaf fisk á föstudögum í framtíðinni (eða a.m.k. í sumar). Myndin hér fyrir neðan er frá fiskidegi no. 2 þegar við fengum gefins silung og elduðum grillaðan silung með hnetum og Camenbert osti. Mjög gott þótt mér hafi orðið flökurt þegar ég sá að augun í fiskum verða svona hvít og ógeðsleg þegar þeir eru grillaðir.
2. Júróvisjón. Héldum stórfurðulegt Júróvisjónpartý þar sem ekki nokkur sála mætti þar til keppnin var meira en hálfnuð. Við Hannes sátum þarna ein og yfirgefin í kringum blöðrurnar og íslensku fánana og fyrir framan allt snakkið og stigagjafablöðin sem við höfðum útbúið af mikilli natni handa gestunum. Þetta fólk ber greinilega enga virðingu fyrir Júróvisjón en við fyrirgáfum því á endanum og allir fóru á fyllerí
3. Fótboltaliðið mitt er loksins komið aftur í efstu deild. Ég var alinn upp Víkingur sem var oft erfitt þar sem við áttum heima í KR blokkinni við Kaplaskjólsveg, beint á móti KR vellinum. Ég hjólaði stundum fram og til baka fyrir utan völlinn þegar leikir voru í gangi og öskraði Úúúúúú á KR, Áfram Víkingur!!! sama hvaða lið voru að spila. Þetta var bara prinsippmál þótt ég hafi aldrei haft gaman af fótbolta.
Pabbi hefur gaman af því að segja söguna af því þegar hann fór með mig á fyrsta leikinn minn tveggja ára gamla. Hann gaf mér fullt af poppi og nammi og var ljómandi ánægður með það hvað ég var stillt og hélt að ég hefði svona gaman af leiknum. Þegar leikurinn var að verða búinn og síðasta nammið horfið leit ég víst allt í einu upp steinhissa og benti á völlinn. Nei! bolti!!??
Anyway, ég hef ekki farið á völlinn síðan ég var lítil og í tilefni þess að Víkingur er kominn upp í efstu deild fórum við pabbi, bróðir minn og Hannes á fyrsta leik sumarsins: Víking-Fram á Laugardalsvellinum. Ég var baráttuglöð með svarta og rauðröndótta húfu. Hannes heldur með Fram en hann þar sem þetta var svona merkileg stund og hann var í minnihluta sátum við að sjálfsögðu Víkingsmegin. Ekki voru liðnar margar mínútur þar til ég tók húfuna skömmustulega niður. Dajöfull eru þeir lélegir maður!!! Ég held að ég fari ekkert á völlinn aftur. Enda er ekki seldur bjór þar. En klappstef Víkings er samt klikkað flott.
4. Fórum í hina árlegu sveitaferð með leikskólanum og týndum barni. Það gleymdist sofandi í rútunni! Allt fór þó vel að lokum en það er best að ég lýsi þessu ekkert nánar þar sem það hefur reynst mörgum bloggurum illa að blogga um vinnuna ef yfirmenn vinnustaðarins vita um bloggið.
5. Sótti um fjarnám í Kennaraháskólanum. Áður en ég gerði það sendi ég þeim fyrirspurn í tölvupósti þar sem ég vildi m.a. vita hvort möguleiki væri að fá fyrra háskólanám að einhverju leyti metið inn í námið. Svarið sem ég fékk var svo dónalegt að ég hætti nánast við að sækja um:
Sæl Berglind.
Fyrst er að komast inn í skólann, þá að sækja um að fá eitthvað úr fyrra námi metið. Þú verður að skoða kennsluskrána og athuga hvort eitthvað samræmist því sem þú hefur lært áður. En skilyrði er að þú -- a.m.k. sem hagnýtur fjölmiðlafræðingur -- fallir ekki í algengar stafsetningargildrur (að einhverju leiti). Það þykir ekki vinsælt við töfluna.
Ég var svo hneyksluð að ég sendi góðvini mínum póstinn en það vill svo til að hann er Víkverji Morgunblaðsins. Ekki leið á löngu þar til þetta birtist á síðum blaðsins:
Vinkona Víkverja sendi á dögunum fyrirspurn í tölvupósti til menntastofnunar í Reykjavík þar sem hún vildi fá að vita hvort BA-próf hennar frá Háskóla Íslands gæti flýtt fyrir henni í námi til kennaraprófs. Varð hún heldur en ekki hissa þegar svarið var á þá leið að eflaust gæti svo verið, en skilyrði fyrir því að geta gerst kennari væri þó að hafa lágmarkskunnáttu í stafsetningu. Stafsetningarvillur væru ekki vinsælar við töfluna! Hafði vinkonunni þá orðið á að gera stafsetningarvillu í fyrirspurninni sem þeim er varð fyrir svörum var greinilega mjög í mun að benda henni á. Skemmst er frá því að segja að henni leist ekki vel á andrúmsloftið í skólanum eftir þetta og hætti snarlega við að sækja um námið.
Fékk ég í kjölfarið sendan yfirmátlega kurteisan tölvupóst frá öðrum aðila innan skólans þar sem öllum spurningum mínum var ítarlega svarað og klykkt út með..."Að sjálfsögðu mun manneskja með þína menntun eiga mjög auðvelt með að fá inngöngu í skólann". Það kemur sér vel að eiga friends in high places haaaa.
6. Fórum í brúðkaup. Æskuvinur Hannesar kvæntist unnustu sinni til margra ára í Háteigskirkju og var veislan haldin í safnaðarheimilinu. Að sjálfsögðu var það ekki eins frábært og okkar brúðkaup en við skemmtum okkur konunglega. Skrítnast fannst mér að brúðhjónin komu með okkur í eftirpartý eftir brúðkaupið. Þau fá víst ekki oft pössun.
7. Sóttum tónleika. Punguðum út fyrir Pixies og Korn. En þó ekki. Fengum tvo fyrir einn á Korn og Hannes tímdi ekki að koma með á Pixies. Ég held að hann sé bitur yfir því að hafa ekki hlustað á hljómsveitina á sínum tíma og hafi talið sjálfum sér trú um að honum þyki hún leiðinleg. Það getur ekki varla verið nein önnur útskýring á þessu háttarlagi. Anyway. Ég fór alein. Ég veit ekki hvort það var þess vegna sem mér fannst eitthvað vanta en þetta voru a.m.k. vonbrigði. Ég reyndi hvað ég gat en mér fannst ég bara vera að horfa á drauga af hljómsveit. Tónlistin var fullkomin. Ef maður hefði verið kenndur með lokuð augun allan tíman hefði þetta verið frábært. Það var eitthvað sorglegt við þetta. En ég hefði samt ALLS ekki viljað missa af þessu fyrst það var verið að standa í þessu á annað borð.
Korn var hins vegar eintóm sæla. Við fórum þangað með það eitt í huga að sjá Fantomas því vorum búin að sjá Korn áður á tónleikahátíð. Ég hef sjaldan verið eins mikið við það að springa úr hamingju og þegar Mike Patton byrjaði að gefa frá sér hljóð. Ég var eins og lítill krakki í súkkulaðiverksmiðju ekki það að ég hafi nokkurn tíman séð lítinn krakka í súkkulaðiverksmiðju. Slæm líking. Anyway, þeir voru dásamlegir og mjög leiðinlegt að heyra að það hafi verið púað á þá á fyrri tónleikunum. Þegar Fantomas höfðu lokið sér af vorum við sátt og í raun tilbúin til þess að fara heim en biðum þó eftir Korn enda með stúkusæti í fyrsta sinn á ævinni. Skemmst er frá því að segja að þetta voru einhverjir þeir almögnuðustu tónleikar sem ég hef augum litið á Íslandi. Ég helt að mennirnir væru búnir að vera (enda orðnir svo feitir að þeir þurfa súrefniskúta á sviðinu) en það er greinilega öðru nær. Áfram Korn!
8. Fórum í útilegu um Hvítasunnuhelgina. Dustuðum rykið af tjaldvagninum og ætluðum að skoða Snæfellsnesið enda aldrei þangað komið. Fórum þó fyrst norður á Hvammstanga í Lyngholt, en það er hús sem langamma hans Hannesar átti. Þar chilluðum við, grilluðum hrossakjöt, fórum í krikket og reyndum að bjarga fugli einum og ungum hans sem áttu sér hreiður í gömlum bragga. Snarvitlausir kettir létu þá ekki í friði og fuglarnir urðu því miður undir í baráttunni að lokum. Þrátt fyrir þann harmleik höfðum við það svo gott að við lögðum ekki af stað á Snæfellsnesið fyrr en um hádegisbil á sunnudeginum. Komum að Hellnum um eftirmiðdaginn, fengum okkur fiskisúpu á Fjöruhúsinu og fórum í gönguferð að Arnarstapa. Þar var fínt tjaldstæði en við ákváðum því miður að keyra aðeins lengra. Fundum engan fýsilegan gististað og vorum svo allt í einu komin til Borgarness og tjölduðum óvart þar. Hin fínasta ferð samt.
 
 
9. Duttum í það, sérstaklega um sjómannadagshelgina. Við fengum sent boðskort á 50 ára afmælishóf Meistarafélags húsasmiða. Hannes þekkti engan þar en við ákváðum sem betur fer að kíkja enda ókeypis vín og dýrindis pinnamat. Við vorum langyngst en skemmtum okkur stórkostlega vel og hlógum manna mest að ræðunum og Jóhannesi Kristjánssyni eftirhermu. Heimsóttum Sunnu Brúðarbandsmeyju og Engilbert unnusta hennar á leiðinni heim. Það leiddi reyndar til þess að við fórum ekkert heim heldur á tónleika á Grand Rokk með einhverjum agalega misheppnuðum rokkhljómsveitum. Hannes greyið þurfti síðan að vakna eldsnemma til þess að fara í sjóstangarveiði með vinnunni. Þar var haldið áfram að drekka en ég engdist um heima af höfuðkvölum. Hannes kom síðan og engdist smá um með mér þar til við lögðum af stað til Grindavíkur en þar var búið að bjóða okkur í mat, sveitaball og gistingu.
Köttur var á heimilinu og Hannes var því með bólgin ofnæmisaugu og ég enn þá þunn þegar við mættum á ballið með Í Svörtum Fötum. Ég er að komast á 27 ára aldurinn en verð að viðurkenna að ég hef aldrei komið á alvöru sveitaball. Ég fékk því dálítið menningarsjokk. Hljómsveitin var svo sem fín og lögin alveg eins og við mátti búast en ballgestirnir gengu alveg fram af mér. Nú ætla ég ekki að flagga fordómum mínum og fer því ekki út í nánari lýsingar. Við skulum bara segja að allar stereótýpurnar hafi verið mættar og mikið af þeim. Þær voru í svo gífurlegu og tryllingslegu stuði að ég sá ekki fram á að geta nokkurn tíman náð þeirra stuðleveli og snarhætti því að drekka. Lentum ekki í neinum slagsmálum og komumst heil heim í lok helgar. Það var gaman að kynnast dóttur gestgjafa okkar sem er gífurlega mikil dúlla. Það lá við að það færi að klingja í nokkrum eggjastokkum.
That pretty much brings us up to date. Síðustu daga hef ég verið að velta mér upp úr smjattpattanostalgíu en hún fer vonandi að fjara út. Hún beið að minnsta kosti hnekki í dag þegar vinnufélagi minn rifjaði upp brot af klámvísu sem var víst vinsæl í hennar vinahópi:
Smjattpattar í ástarleik
Fundu rúm og fóru í sleik
...í friðsælum smokki
Þarna Pála púrra er
Ríður betur þar en hér...
6/10/2004 10:13:00 e.h.
miðvikudagur, júní 09, 2004
One day a group of fruits, vegetables and nuts escaped from a greengrocers shop and made their own homes in and around an old forgotten garden shed. They called themselves the MUNCH BUNCH.
This is the story of the day they went to the seaside.
Veit ekki enn hvort ég náði í 19 bóka safnið en ég vann a.m.k. uppboðið á þessari bók hér að ofan. Fæ hana á 0.99 pund en þarf örugglega að borga 2-3 pund í sendingarkostnað.
Eins og sjá má í kommentinu fyrir neðan síðustu færslu hefur Beggi Jónsafrændi haft upp á smjattpattatextanum og er hann eitthvað á þessa leið:
Smjattpattar burt flúðu fjótt,
í frelsisleit um miðja nótt.
Svo fundu þeir sér fögur hús,
í friðsælum garði.
Smjattpattar sér byggðu bú.
Þeir búa þar víst ennþá nú.
Þeir fundu þarna allt til alls,
áður en varði.
Þarna Pála púrra er.
Petru maður líka sér.
Manga kólf og Lúlla lauk
þar líka að ber
Enginn Tomma tómat fékk,
til að sitja á skólabekk.
Hann sífellt úti í
sólskininu hékk.
Erindi eitt og tvö endurtekin.
Sigga litla selja er
soldið hrekkjótt þykir mér
En ekkert líkt og Bogi
og Þrymill þyrniber
Mangi maískólfur er
með þeim Lalla að skemmta sér
Kveðjur góðar, krakkar mínir
Koma nú hér.
Erindi eitt og tvö endurtekin
Dásamlegt! En hvað í andskotanum þýðir: "Petru maður líka sér"!!??
6/09/2004 07:15:00 e.h.
The Munch Bunch were a pile of unwanted fruit, vegetables and nuts, swept away in the corner of the greengrocer's shop.... until one very special night when, one by one, they came to life.
The Munch Bunch included Tom Tomato, Pippa Pear, Lucy Lemon, Pedra Orange and Wally Walnut. Spud, their leader, quickly organised a meeting to plan their escape. Once free, the Munch Bunch travelled into the countryside where they descided to make their homes in and around an old deserted garden shed. But this was only the beginning of their adventures....!
Obbossí. Nú held ég að ég hafi verið að gera svolítið mikla vitleysu. Eins og fram kemur í kommentunum fyrir neðan síðustu færslu hefur bloggari einn alvitur frætt mig um hvað smjattpattarnir heita á ensku. Bjóst ég við að finna margar síður tileinkaðar þeim á netinu, jafnvel DVD spólu með þáttunum en svo var ekki. Á netinu er nánast ekki neitt að finna um þessi ágætu grænmeti og ávexti. Ekki hafa þessar bækur verið endurútgefnar á íslensku og Prófessor Baunabelgjabókin mín er löngu týnd. Ég fylltist þá miklum söknuði og örvæntingu yfir því að afkomendur mínir fengju aldrei að kynnast Lúlla lauk. Síðan álpaðist ég inn á E-bay þar sem verið var að selja þessar gæðabækur notaðar. Í brjálæði mínu er ég nú búin að bjóða 31 ástralskan dollara í 19 bóka safn og óvart einhver nokkur pund í önnur minni söfn. Mér finnst stundum að það ætti að taka af mér sjálfsforræðið, eða a.m.k. Visa kortið.
Smjattpattar burt flúðu fljótt, í frelsisleit um miðja nótt, þau fundu þarna allt til alls, í friðsælum garði. Þarna Pála Púrra er...
... Smjattpattar sér byggðu bú. Þeir búa þar víst ennþá nú. ...
getur einhver fyllt í eyðurnar svo línurnar hætti að glymja í hausnum á mér? (Beggi???)
6/09/2004 12:29:00 f.h.
|
|
| |
|
|
|
