föstudagur, ágúst 31, 2007
Komst í hann krappann í dag þegar Baldur 2 ára læsti mig og yngri bróður sinn úti og sjálfan sig inni. Var að koma heim með þá bræður í kerru og Baldur fór inn á undan. Ég skutlaði lyklum, farsíma og jakka inn af gömlum vana og sneri mér svo við til þess að sækja Halldór litla en Baldur skellti hurðinni á eftir mér. Hann varð ekkert hræddur, bara hissa en hjartað á mér var að springa því ég sá fram á að þurfa að skilja hann eftir einann og hlaupa eitthvert til þess að komast í síma. Ég reyndi að halda ró minni og spjalla við hann í gegnum bréfalúguna og ætlaði að fá hann til þess að rétta mér lykilinn eða símann sem voru í hillu við hurðina en einhvern veginn sá hann aldrei hilluna, leitaði bara allt í kringum hana. Allt fór þó vel að lokum og ég komst inn áður en langt um leið. Við erum nefninlega nýbúin að vera í framkvæmdum svo það var stigi nálægur sem ég gat notað til þess að príla upp á þak en þar voru svaladyrnar ólæstar. Kaldhæðnislegt að í hádeginu þennan dag kom einmitt maður frá Öryggismiðstöðinni til þess að gera tilboð í öryggiskerfi. Held að það verði aðallega ég sem mun koma til með brjótast inn hjá okkur. Ég vildi að svona framtíðar-fingrafaraopnun væri orðinn staðalbúnaður á heimilum. Ég verð allavega að hugsa mig tvisvar um framvegis þegar ég þarf að fara út með ruslið og þess háttar. Best að vera með alla neyðarút/innganga á hreinu fyrst. Stressandi.
8/31/2007 02:58:00 f.h.
Var örugglega fín lítil heimildarmynd um uppruna orðsins Fuck en ég var bara svo úrvinda að ég sofnaði eftir 5 mínútur og vaknaði aðeins af og til og sá brot og brot. Fannst útskýringar Billy Connoly bestar en man ekki mikið annað. Svaný systur fannst að það hefði átt að vera meira um málfræði og minna um ríðingar. Skil það vel eftir allar þær úrkynjuðu myndir sem við erum búnar að sjá að undanförnu. Ég var þó ekki svona úrvinda eftir kvikmyndahátíðina per se heldur hef ég sofið lítið undanfarnar nætur vegna vinnu og auk þess verið að passa aukabarn á daginn. Með þessu aukabarni fékk ég innsýn inn í það hvernig lífið yrði myndum við bæta einu við og hef í kjölfarið ákveðið að það verði sko ekkert Fuck hjá okkur hjónunum á næstunni.
Þessi heimildarmynd á lítið erindi við samfélagið i dag og ætti frekar heima á the History Channel en á kvikmyndahátíð. Hún byggist upp viðtölum við töffaralega glæpona sem gerðu allt vitlaust í Miami á níunda aratugnum en er allt of langdregin. Vel gerð en ég sofnaði þrisvar.
Varð fyrir dulitlum vonbrigðum með þessa. Það er alltaf gaman að sjá freak show og þarna mátti sjá innviði öfgafullra kynlífsklúbba, upphengingar á krókum, líkamsgatanir, skurði og meira að segja gaur sem hefur nautn af því að klippa framan af fingrunum á sér (sem kvikmyndagerðarmaðurinn guggnaði á að sýna þrátt fyrir gott boð). Gægjuþörf áhorfandans er svalað en umfjöllunin er lítil, maður fær ekki að vita neitt um fólkið og það er lítið kafað i sögu og ástæður þess að það leitar í þessa hegðun. Þetta virðist aðallega snúast um endorfínvímu og leit fólks að nýjum upplifunum. Það þarf alltaf að ganga skrefinu lengra en síðast. Ef marka má gaurinn með afklippufetishið þá er betra heima setið en af stað farið. Hvernig nennir fólk þessu?
8/28/2007 03:45:00 f.h.
Þetta er virkilega góð heimildarmynd. Ég átta mig samt ekki alveg á því nákvæmlega af hverju hún er svona heillandi. Golden Gate brúin er sá staður sem flestir hafa framið sjálfsmorð á í heiminum. Það er eitthvað óhugnanlega rómantískt við það. Kvikmyndagerðarmennirnir fylgdust með brúnni í ár, skrásettu 24 sjálfsmorð (og komu í veg fyrir fleiri) og tóku viðtöl við vitni og aðstandendur. Myndin hélt manni allan tímann og þótt það sé ljótt að segja það þreyttist ég aldrei á því að sjá fólk stökkva þarna út í opinn dauðan. Það var spennandi, sorglegt og forvitnilegt og maður spurði sig alltaf af hverju, hvernig gastu og hvað varstu að hugsa fyrir og á meðan, sérstaklega eftir að einn þeirra örfáu sem lifðu fallið af sagði að um leið og hann hefði sleppt takinu hefði hann áttað sig á því að hann vildi lifa. Net eða hærra vegrið myndi a.m.k stoppa svona augnabliksbrjálæði þótt þeir sem séu staðráðnir í þessu finni sér pottþétt aðrar leiðir. Þótt yfir 1200 manns hafi stokkið fram af svo vitað sé er slíkt enn ekki komið upp því menn vilja ekki skemma útlit brúarinnar.
Góð og þörf heimildarmynd um óþægilegt og ógeðslegt efni. Fjallar um sakleysislega útlítandi kaþólskan prest/svæsinn barnaníðing, afdrif fórnarlamba hans og yfirhylmingu kaþólska kirkjuvaldsins. Virðist aðeins klóra í yfirborðið á því hversu kaþólska kirkjan er í raun rotin og meingölluð.
Eftir gaurinn sem gerði This is Spinal Tap, Best in Show ofl mockumentaries. Svolítið sundurleit en mér fannst hún mjög skemmtileg og rosalega vel leikin. Systur minni og bíófélaga fannst hún ekkert spes en ég brosti a.m.k. allan tímann og gaf frá mér nokkur fliss.
Heimildarmynd um sögu slasher hryllingsmynda og eins og ég elska"ði" svoleiðis myndir þá tókst mér að sofna yfir henni. Hún var fín samt. Samansafn af ógeðismyndbrotum og viðtöl við leikstjóra og effectakalla og svoleiðis. Svolítið eins og að horfa á aukaefnið á DVD disk. Ég er bara eins og ég hef áður minnst á því miður búin að missa mestallan hryllingsáhuga minn eftir barneignir. Bæði getur ekkert toppað þann líkamshrylling sem meðganga og fæðing er + það að mér finnst synd sjá dýrmætar manneskjur sem svo erfitt er að koma í heiminn drepnar eins og ekkert sé. En mikið finnst mér Rob Zombie vera sexí og skynsamur maður. Alltaf gaman að sjá hann.
Eins gott að við áttum annað barn maður, þetta er svo fljótt að fullorðnast. Baldur byrjaði á leikskóla í síðustu viku og maður má ekkert knúsa hann og kyssa lengur , hann segir bara "Hætt'essu, mamma taka til!". Svo er hann búinn að banna mér að syngja og dansa. Ég átti það nefninlega til að dilla mér við útvarpið og bresta í söng af minnsta tilefni en ég tók ekkert sérstaklega eftir því fyrr en Baldur fór að banna mér það. Ég er alvarlega að pæla í að fara á söngnámskeið svo ég geti a.m.k sungið vögguvísur skammlaust án þess að börnin fái martraðir.
8/23/2007 01:37:00 f.h.
mánudagur, ágúst 20, 2007
Hvaða betri tími er til að rjúfa bloggfrí en nóttin fyrir próf. Ég hélt að með þessu yfirlýsta bloggfríi kæmi ég fleiru í verk en ég er alveg jafn mikið eftir á í vinnunni og venjulega, hef ekkert uppfært barnalandssíðuna og í staðinn fyrir að læra fyrir prófið keypti ég passa á kvikmyndahátíðina. ÉG mæli eindregið með Sicko
Michael Moore er einn uppáhalds kallinn minn og þetta er virkilega góð, sorgleg, fyndin og skemmtileg mynd sem lætur mann gapa í forundran yfir ástandinu í Bandaríkjunum og þakka fyrir að tilheyra íslenska heilbrigðiskerfinu (en að sama skapi öfundast svolítið út í hið breska og franska).
Fast Food Nation var hins vegar frekar langdregin þar sem ekkert gerðist og ekkert kom á óvart. Kommon ég veit alveg að hamborgara vaxa ekki á trjánum. Gaman fannst mér þó að sjá aftur gaurinn sem lék bróðurinn í Little Miss Sunshine. Hann er yndislegur unglingur.
Death of a President fór ég nú bara á (af því að var uppselt á No Body is Perfect) og til þess að sjá George Bush skotinn. Það var nú svo sem ekkert sérstakt, eftir það varð myndin samt að hinni fínustu glæpasögu/þjóðfélagsádeilu.
Ég bara varð að sjá hvernig hægt var að gera heila mynd um mann sem lést árið eftir NÁIN kynni við hest. Það reyndist svo ekki hafa verið hægt eftir allt saman. Hún var a.m.k arfaslæm og langdregin og perrarnir í salnum urðu fyrir miklum vonbrigðum þar sem hún var ekki nógu grafísk. Stefni svo á að sjá: No Body is Perfect, Fuck, For Your Consideration, Cocaine Cowboys, Deliver us from Evil, The Bridge og Going to Pieces. En fyrst ætla ég að leggja mig aðeins.
8/20/2007 02:37:00 f.h.
