|
|
Jafnvel hinn minnsti froskur er mikill í sínum eigin forapolli
|
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
þriðjudagur, janúar 31, 2006
Jæjja já. Hvar vorum við....Gleymdi náttúrulega að segja frá því hvað ég er æðisleg eiginkona. Hélt upp á bóndadaginn með magadansi, fótabaði og óvæntu stefnumóti þar sem við fórum á Tapas barinn og Úlpu tónleika. Ljómandi fínt. Náttúrulega hræsni að halda því fram að þetta hafi allt verið fyrir bóndann gert. Ég veit ekki hvort okkar skemmti sér betur. Ég ætlaði svo að taka því rólega þessa helgi en við fengum óvænta gesti og ekki annað hægt en að hjálpa þeim að mála bæinn rauðan. Nú þar sem við vorum hvort eð er búin að eyða langt um efni fram þennan mánuðinn héldum við bara áfram og fórum á Einar Ben og fengum okkur 4 rétta veislu með sérvöldum vínum. Rosa fansí og flott en það var solldið erfitt fyrir unga dömu eins og mig að halda reisn og fágun eftir þvi sem glösunum fjölgaði og var ég því dauðfegin að komast á Stúdentakjallarann á Dr. Spock tónleika. Þvílík dýrindis dýrðar skemmtun!!! Þvílík kyntröll!!! Hannes keypti Dr. Spock bol sem hlýtur að vera alflotttasti hljómsveitarbolur sem framleiddur hefur verið (skærbleikur með grænu kögri undir höndunum), fann hlaupahjól uppi í tré á leiðinni heim og bjargaði handtöskunni minni svo ég braut enga síma. Fínt kvöld.
Annars svona hversdags þá veltist ég bara um í kvíða og samviskubiti yfir drasli, stjórnleysi og aðgerðarleysi. Er búin með fæðingarorlofið og nenni einn daginn alls ekki að fara að vinna en hinn er ég alveg ólm í það. Skiptir hvort eð er ekki máli þar sem ég fæ ekki dagmömmu...og vona í laumi að ég fái enga þar sem ég tími ekki að sjá af blessuðu barninu sem verður minna óþolandi með hverjum deginum sem líður. Og svo dettur mér hvort eð er ekkert í hug til að vinna við. Vinna sminna skítarinna. Kannski í smjörlíkisgerð.
1/31/2006 01:35:00 f.h.
mánudagur, janúar 23, 2006
Pizza frá Pizzahöllinni með nautakjöti(ekki hakki), frönskum og bernaise sósu. Dásamleg uppfinning. Snæddi þetta á laugardagskvöld á meðan Hannes svæfði drenginn og ég skalf af kjánahrolli og bölvaði og ragnaði yfir söngvakeppninni. Strengjadans bjargaði þó því litla sem bjargað var. Horfðum síðan á fenginn úr Laugarásvídeó sem var hörmuleg HÖRMULEG heimildarmynd um Guns n' Roses. Hún byrjaði á tilkynningu sem kom að sjálfsögðu ekki fram á hulstrinu: "This documentary contains no original music by Guns n' Roses". Á hulstrinu stóð að myndin væri..."packed with extensive interviews". Svo sannarlega var það rétt...þarna voru ítarleg viðtöl við manninn sem húðflúraði bandið, ritstjóra lítils blaðs sem skrifaði um þá, og stelpu sem heilsaði einu sinni Axl Rose og bauð honum ávaxtakaramellu. Ég gæti gert áhugaverðari heimildarmynd um naflaló! Algjört rusl. Party Monster var skárri. Byggð á sönnum atburðum, heimildarmynd og bók um klúbbamenningu í New York í upphafi tíunda áratugarins og skrautlegan partýhaldara sem lifði hátt, sökk djúpt og myrti að lokum eiturlyfjasalann sinn. Ekki beint góð en gaman að horfa á alla flottu búningana. Ég hef nú reyndar ekki sé Brokeback Mountain en efast um að Heath Ledger hafi verið betri hommi en Seth Green sem var alveg stórkostlegur í þessari mynd. Svo er alltaf gaman að glápa á Macaulay Culkin og Marilyn Manson. Who'd have thunk að hægt yrði að sjá þá í sömu mynd. Fez úr 70's show var líka góður. Nei, hún var samt ekki góð...en undarlega heillandi. Kom út 2003 en rataði hvorki í bíó hér á landi né á almennar vídeóleigur. Hér er stiklan. Gaman að geta þess að Partýhaldarinn Michael Alig (Macaulay Culkin) gæti fengið reynslulausn á þessu ári. En nú er ég farin að breytast í Myndbönd mánaðarins og greinilega tími til þess að hætta að kjánast í tölvunni fram undir morgun og koma sér í háttinn. Góðar stundir.
1/23/2006 02:54:00 f.h.
laugardagur, janúar 21, 2006
Myndir kvöldsins: Party Monster, heimildarmynd um Guns n' Roses og fyrri hluti seinni seríu Little Britain.
1/21/2006 07:59:00 e.h.
föstudagur, janúar 20, 2006
Já ég veit ég er alveg að skíta á mig í bæði blogg og barnalandsuppfæringum. Einkasonurinn er enn einu tímabilinu (þau eru hvert öðru verri svei mér þá) og er svo "móðursjúkur" að ég má ekki fara á klósettið eða lesa blaðið án þess að það bresti á með gráti og ekkasogum og ásakandi augum um vanrækslu. Svo er ég öll í tannaförum í framan því hann vill alltaf vera að kyssa mig en kann það ekki svo hann bítur bara í staðinn. Hann fær því 98% athyglinnar þessa dagana en á morgun ætla ég að bæta upp fyrir þessa 2% athygli sem eiginmaðurinn hefur fengið að undanförnu, setja blessað barnið í pössun til ömmu sinnar og halda rækilega upp á bóndadaginn. Ég var með fullkomna áætlun í huganum varðandi bóndadagsglaðninginn en hún er öll að fokkast upp án þess að ég geti farið nánar út í það núna ef svo ólíklega vildi til að bóndinn kíkti á bloggið.
Sökum bóndadagsins mun vídeókvöld vikunnar frestast til laugardags sem og vídeókvöld næstu viku en þá verður árlegt fjölskylduþorrablót. Ég klikkaði á því að tilkynna myndir síðasta föstudagskvölds og áður en þið segið who gives a shit þá veit ég af a.m.k. einni stúlku sem beið spennt við tölvuna en þurfti að fara vonsvikin í háttinn. Ég bendi þeirri stúlku og öðrum á að það er að sjálfsögðu hægt að hriiiingja líka til að forvitnast um myndir kvöldsins. Þær voru annars: It's all gone Pete Tong (sem er vel leikin grín/drama heimildarmynd um heyrnalausan plötusnúð - ææææðisleg, frábær og mæli 100% með henni), Dead Meat(sem er ein leiðinlegasta zombie mynd sem ég hef séð. Sniðugt samt að það voru brjálaðar beljur með kúariðu sem ollu óskundanum og svo gerir atriðið þar sem söguhetjan ryksugar augað úr einum uppvakningnum það nánast þess virði að sjá hana. Líka sniðugt að hún er írsk, landslagið er mjög íslenskt og manni dauðlangar í kjölfarið að búa til íslenska hryllingsmynd)og seinni hluti fyrstu seríu Little Britain (sem stendur alltaf fyrir sínu. Ég er búin að labba hér um húsið í viku og gera svona eh eh ehhhh hljóð eins og Anne á geðveikrahælinu á meðan ég tek til. Mjög hressandi). Jæja góðar stundir.
1/20/2006 01:39:00 f.h.
miðvikudagur, janúar 11, 2006
Snemma beygist krókurinn. Ég var búin að taka allt vínflöskukonfektið úr konfektkössunum sem við fengum í jólagjöf frá til þess að gefa mömmu því það finnst engum það gott nema henni. Allt í einu heyri ég að barnið er að smjatta á einhverju og jú honum hafði tekist að næla sér í flösku og var að kreista súkkulaðið og vínið upp í sig í gegnum bréfið. Ég tók það af honum, sagði að þetta væri ullabjakk og henti í ruslið en þá fór hann að sleikja gólfið þar sem vínið hafði sullast. Nú er stæk vínlykt af litla barninu mínu. Smart.
1/11/2006 02:57:00 e.h.
þriðjudagur, janúar 10, 2006
Jiii minn þetta er svo stórt hús að maður kemst ekkert í bloggið. Við erum alltaf bara að reyna að halda hreinu sem mistekst hrapallega auk þess sem jólaskrautið er enn þá uppi. Það er líka mikið um gestagang og glatt á hjalla. 3 mismunandi næturgestir gistu og munu gista þessa viku. Við buðum svo sem upp á það með því að hafa gestaherbergi. Ef við verðum þreytt á þessu skellum við bara í fleiri börn.
Áramótin voru skrítin. Við vorum í nýja húsinu ásamt fjölskyldu Hannesar og margréttaðri matarveislu. Þegar við vorum að hefja borðhald bönkuðu tveir Frakkar upp á til að athuga hvort þeir mættu taka mynd af okkur. Við leyfðum það og sátum grafkyrr og horfðum í VÍDEÓvél í nokkrar mínútur. Þegar því var lokið kvöddu þeir og vitum við engin nánari deili á þeim eða þessu uppátæki. Við vorum eiginlega of hissa til að spyrja. Ætli þeir hafi ekki bara verið að vonast til að við byðum þeim í mat. Ég steinsofnaði á milli mats og skaups semvar fyndið. Allt nema eitt atriði. Svo skutum við upp hjá Hallgrímskirkju í fyrsta sinn. Brjáluð læti og maður átti sko fótum sínum fjör að launa. Ég er steinhissa á að barnið sem er venjulega hrætt við ryksugu og hnerra skuli ekkert hafa kippt sér upp við þetta. Síðan sofnaði ég aftur með fyrrnefndu barni á meðan gestirnir drukku inn nýja árið og vaknaði ekki fyrr en þeir fóru undir morgun. Ætli ég hafi ekki drukkið meira síðasta gamlárskvöld þegar ég var ólétt hóst hóst. Ekki að það sé mælikvarði á góð áramót.
Heyrðu og svo fór ég að sjálfsögðu á bíókvöldið með Quentin Tarantino að sjá þrjár ræmur af góðu Kung Fúi. Ljómandi skemmtilegt alveg hreint. Sofnaði nokkrum sinnum en það var bara notalegt. Varð til þess að ég setti nýjársheit. Föstudagskvöld verða vídeó og skyndibitakvöld á nýja heimilinu. Hvern föstudag eftir allsherjarhreingerningu mun ég verðlauna sjálfa mig og leigja 2-3 myndir og glápa án samviskubits. Það getur vel verið að ég birti titlana fyrirfram á blogginu ef einhver vill kíkja í heimsókn og glápa mér til samlætis. Nokkrar reglur eru til viðmiðunar. Tvær myndir eru leigðar en sú þriðja verður mynd í einkaeigu (minni eða annarra). Þetta er m.a. gert svo ég horfi einhvern tímann á þær myndir sem ég hef asnast til að kaupa. Gæti líka verið að ég nýti þessa glufu til þess að horfa á ólöglega niðurhlaðnar myndir. Myndir verða almennt teknar í Krambúðinni sem er án efa ódýrasta leiga á landinu en einu sinni í mánuði ætla ég að reyna að fara á Laugarásvídeó sem er besta leiga á landinu og taka skringimyndir. Segir mér hugur að það verði auðveldara að standa við þetta áramótaheit en líkamsræktartengdar tálsýnir. Er þegar búin með eitt kvöld (Chicken Deluxe pizza, Kung Fu Hustle, The Woodsman og nokkrir Little Britain þættir). Afar ljúft.
Hér koma í lokin myndir af mér að blessa nýja húsið.
 
Vígðu vatni (frá skírn Baldurs Rökkva) var skvett í öll horn og bænir þuldar. Allur er varinn góður. Ég hef nefninlega horft á of margar hryllingsmyndir um nýflutt fólk sem lendir í tómu tjóni. Þetta svínvirkaði. Hér er enginn draugagangur og allt gengur eins og í rómantískri gamanmynd. Góðar stundir.
1/10/2006 02:34:00 f.h.
|
|
| |
|
|
|
