|
|
Jafnvel hinn minnsti froskur er mikill í sínum eigin forapolli
|
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
föstudagur, janúar 31, 2003
HOW TO STOP PEOPLE FROM BUGGING YOU ABOUT GETTING MARRIED:
Old aunts used to come up to me at weddings, poking me in the ribs and cackling, telling me, "You're next." They stopped after I started doing the same thing to them at funerals.
1/31/2003 05:53:00 e.h.
Gestsaugað á víst að vera glöggt en ég leyfi mér samt að benda á nýjung á síðunni: myndaalbúm sem er hér til vinstri við hliðina á pirrandi kallinum með myndavélina (tek hann seinna þegar ég nenni). Að vísu hefur flest eldra efni dottið út fyrir vikið en það er eflaust ekkert sem Sigrún getur ekki lagað með mútum. Enjoy.
1/31/2003 06:22:00 f.h.
Ég veit ekki hvaða óeðlilegu hvatir fengu mig til þess að leigja þessa mynd....en ég vona að þær láti aldrei á sér kræla aftur.
1/31/2003 01:08:00 f.h.
fimmtudagur, janúar 30, 2003
Þvílíkt andskotans rugl og vesen er að reyna að kría út pening fyrir að vera atvinnulaus. Ég er virkilega að pæla í því að taka bara eitthvað skítadjobb til þess að þurfa ekki að vesenast í þessu. Ég reyndi að skrá mig á atvinnuleysisbætur fyrir hálfum mánuði en þurfti þá að bíða og panta tíma á einhvern kynningarfund sem var ekki fyrr en í dag. Ég fór svo loks á þennan fund fyrir lúsera í morgun þar sem var talað við mann eins og maður væri ekki bara þroskaheftur heldur einnig að reyna að svindla á kerfinu. Síðan átti ég að skila inn umsókn, gögnum og vottorðum sem ég var búin að þeysa út um allan bæ til þess að fá og þá kom einhver algjörlega vanhæfur starfsmaður og þurfti að pikka allt inn í tölvu, prenta út og láta mig skrifa undir. Það tók örugglega klukkutíma því í hvert skipti sem hún prentaði út eintök til að láta mig skrifa undir var eitthvað vitlaust í þeim og einu sinni ætlaði hún meira að segja að láta mig skrifa undir umsókn annarar manneskju. Síðan sagði hún að vottorðin sem ég kom með frá vinnuveitendum væru ómöguleg því það hafði ekki verið skrifað ártal, bara hvaða mánuði ég var að vinna (þrátt fyrir að það stæði skýrum stöðum "vinna SÍÐUSTU 12 MÁNUÐI") og þegar ég sagðist þá bara bæta því inn sagði hún að það væri skjalafals. En þar sem það var komið pappírsfjallá borðið gafst hún upp, tróð þessum blöðum í umslag sem ég þurfti að skila inn til einhverrar úthlutundarnefndar atvinnuleysisbóta sem var náttúrulega á öðrum stað í bænum. Þegar þangað kom var aftur farið yfir blöðin sem voru auðvitað enn þá kolvitlaus. Í ofanálag frétti ég að umsóknin þyrfti að fara fyrir einhverja nefnd og það kæmi ekki í ljós fyrr en 14.febrúar hvort umsóknin væri samþykkt og þá fyrst fengi ég bætur. ÞAÐ ER SEM SAGT SÉNS AÐ HÚN VERÐI EKKI SAMÞYKKT! WELL THAT'S JUST GREAT! ÞÁ FÆ ÉG MÉR BARA VINNU Í FISKI, SAFNA INNIFLUNUM OG DÖMPA ÞEIM YFIR SKRIFBORÐIN OG HAUSANA Á ÞESSUM MOÐÐERFOKKURUM. AAARRRRRRRGGGGGGGHHHHHHHH..
1/30/2003 07:52:00 e.h.
miðvikudagur, janúar 29, 2003
That's it...nú verður Hannes sendur til tannlæknis og in the mean time ætla ég að sofa í sófanum. Tannagnístanirnar náðu sögulegu hámarki síðustu nótt og ákvað ég þá að fara fram í sófa svo ég myndi nú ekki enda með því að kýla greyið. Þar sem ég hélt að ég þyrfti ekki að vakna á neinum sérstökum tíma fór ég að horfa á Lord of the Rings special edition á DVD (takk fyrir lánið Jónsi) og sofnaði loks um fimmleytið. Tveimur tímum síðar hringir mamma til þess að biðja mig um að kenna fyrir sig því hún er orðin veik. Þetta er því búinn að vera ansi erfiður dagur. Eftir að hafa öskrað ósofin á 27 tólf ára krakka í nokkra tíma þurfti ég að fara í smá leiðangur til gömlu vinnnustaðanna minna, Njálsborgar og RÚV og láta bossanan mína skrifa undir plagg frá atvinnuleysingjaskrifstofunni um að ég hafi unnið hjá þeim. Það var svo sem gaman að sjá alla aftur en mér leið samt frekar ömurlega að þurfa að betla þessar undirskriftir og viðurkenna að ég væri að fara á atvinnuleysisbætur. Mér finnst það svona svolítið eins og örorkubætur....it kind of has a bad reputation. Eins mikið og ég fíla atvinnuleuysið þá er stundum leiðinlegt að hitta fólk sem spyr hvað maður gerir og þá verður maður bara að segjast vera atvinnulaus....punktur og basta. Maður getur eiginlega ekki sagt: já sko ég er með þessa og þessa gráðu og var einu sinni að vinna á þessum stað en er á milli vinnustaða í augnablikinu. Það hljómar nú bara enn aumingjalegra. En ég þarf svo sem ekkert að skammast mín fyrir þetta. Það eru svo margir atvinnulausir í dag að það fer örugglega bara að komast í tísku. Til dæmis er þessi maður hér:
 allt að því atvinnulaus og er því að "hrekjast" til Finnlands í frekara nám eins og kom fram í Fréttablaðinu í gær. Maðurinn ber nafnið Atli Steinn Guðmundsson og er félagi minn úr Hagnýtri Fjölmiðlun. Kom það mér skemmtilega á óvart að lesa frétt um hann með morgunkorninu í gær. Greinin var sem sagt um atvinnuleysi undir fyrirsögninni: Atvinnulaus með tvöfalt háskólapróf: Andstyggilegt ástand - hrekst í framhaldsnám. Þetta þótti mér undarlegt sérstaklega þar sem fram kemur í greininni að Atli er alls ekki atvinnulaus "Atli Steinn er svo heppinn að hafa vinnu núna, þýðir barnaefni fyrir talsetningu fyrir sjónvarp en það verkefni er tímabundið. Þess á milli kynnir hann matvöru og ýmsan varning í stórmörkuðum." Afar undarlegt allt saman en svona er Fréttablaðið. Annars skil ég alveg pointið...að hann sé ekki með starf sem hæfir hans menntum og svona...en það ætti nú síður en svo að vera stórfrétt. Annars er Atli Steinn ein merkilegasta mannvera sem ég hef nokkurn tíman hitt. Þegar Atli gengur inn í herbergi þá er eins og allir hinir verði eins og Hobbitar og hann þá Gandalfur. Hann gnæfir yfir allt og alla, teinréttur í baki og hvíti stuttermabolurinn er yfirleitt alveg við það að springa utan af honum. Svo byrjar hann að tala djúpri þrusandi röddu á sinni víkingaíslensku og aðrir þagna og hlusta nánast með lotingu. Atli er nefninlega einstaklega vel máli farinn. Hann er íslenskumenntaður og virðist vera kominn af miklu íslenskufólki...alla vega var móðir hans heitin þekktur íslenskukennari í hinum lærða skóla MR. Fjölmörgum öðrum kostum er þessi maður gæddur sem ekki verða taldir upp hér...en það sem mér er minnistæðast er meðferð ofurhetjunnar á áfengi. Líkamsbygging Atla virðist nefninlega gera það að verkum að hann þarf gríðarlegt magn af áfengi til þess að verða kenndur (og þegar hann er það verður maður bara að taka hann trúanlegan því það sést ekki á honum). Því tímir hann sjaldan að detta í það og setur sér iðulega einhver tímamörk...að drekka t.d. ekki í nokkra mánuði og byrja þá á einhverjum vissum tíma og verður það að standast upp á dag, klukkustund, mínútu og sekúndu. Sú var raunin þegar við fórum í útskriftarferð til London í fyrra. Atli var þá ekki búinn að drekka allt skólaárið en ætlaði sér að byrja á öðru kvöldi okkar kl. 17:15 (eða eitthvað álíka, ég man ekki tímann sem er undarlegt því Atli tönnlaðist á þessu allan veturinn). Í þessum tilgangi keypti hann ekki bara fjölmargar flöskur af Captain Morgan heldur kom með kókið frá Íslandi...því þar er besta kókið og útlenskt kók skemmir víst bragðið af drykknum! Þetta var að sjálfsögðu mikil hátíðarstund þegar drykkjutíminn rann upp og varð úr þessu mikil hótelherbergisdrykkja sem lauk ekki fyrr en haldið var heim (að vísu hélt Atli ekki heim...hann hélt til Spánar til þess að drekka meira). Anyway...hápunktur þessarar miklu hátíðardrykkju var eflaust þegar við fórum öll út að borða á líbanskan veitingastað. Þar byrjaði Atli að raða í sig Tequila skotum og fara með dróttkvæði fyrir aðra gesti. Þetta vakti mikla hrifningu Indverja sem sat á næsta borði og urðu þeir Atli hinir mestu kumpánar enda skoraði Indverjinn á Atla í drykkjukeppni. Þegar keppnin virtist engan enda ætla að taka heyrðist í Atla: "Ég læt sko engan helvítis Indverja drekka mig undir borðið" og svo saug hann saltið upp í nefið drakk tequila skotið og setti sítrónuna í augað! Ég vil að lokum nota tækifærið og óska Atla góðrar ferðar til lands vodka og gufubaða og skjótrar heimkomu...Ísland er fátækara án hans.
1/29/2003 05:10:00 e.h.
þriðjudagur, janúar 28, 2003
Once upon a time, there was a non-conforming sparrow who
decided not to fly south for the winter. However, soon the
weather turned so cold that he reluctantly decided to head
south. In a short time, ice began to form on his wings and he
fell to earth in a barnyard, almost frozen.
A cow passed by and crapped on the little sparrow. The sparrow
thought it was the end. But the manure warmed him and
defrosted his wings. Warm and happy, able to breathe, he
started to sing.
Just then a large cat came by and investigated the sounds. The
cat cleared away the manure, found the chirping bird and
promptly ate him.
The moral of the story:
1. Everyone who craps on you is not necessarily your enemy.
2. Everyone who gets you out of the crap is not necessarily
your friend.
3. And, if you're warm and happy in a pile of crap, keep your
mouth shut!
1/28/2003 04:34:00 f.h.
Ég er komin með þann leiða ávana að grjótsofna alltaf í sófanum eftir kvöldmatinn svona eins og karlar gera oft í teiknimyndasyrpum. Reyndar grunar mig að þetta hafi eitthvað með það að gera að ég hef verið að skola matnum niður með bjór að undanförnu...(maður verður nú að taka atvinnuleysið með trompi...nú vantar mig bara skítugan netabol). Anyway...ég vakna síðan svona sirka þegar Hannes fer að sofa, klára matarafgangana og reika um lendur veraldarvefsins í næturkyrrðinni. Á þessum dýrðarstundum lýstur oftar en ekki niður í koll minn snilldarhugmyndum eins og þessari sem ég fékk áðan. Að fara á bloggsíðu af handahófi, rekja sig eftir linkunum og gá hvað ég þarf að klikka oft til að lenda á minni síðu. Þessa tómstundaiðju var ég að stunda rétt í þessu og komst sem sagt aftur á mína síðu í 17 klikkum. Getið þið betur?
1/28/2003 03:29:00 f.h.
mánudagur, janúar 27, 2003
Which Personality Disorder Do You Have?
hlaut að vera
1/27/2003 05:50:00 e.h.
Minn "betri" helmingur er farinn að gnísta tönnum í svefni! Ég sofnaði með eyrnatappa í gær en nú gafst ég bara upp og fór í tölvuna. Sæmi og Sigrún halda að þetta sé út af stressi....Sæmi gerði þetta víst á tímabili og þurfti þá að fá einhvern 30.000 kr. góm hjá tannlækninum...I'm hoping it won't come to that. Hannes hefur aldrei verið með neina svefnósiði áður svo ég reyni að skamma hann ekkert allt of mikið. Hann er reyndar sjaldan skemmtilegri en einmitt þegar hann er sofandi. Ég þarf bara rétt að pota í hann og þá tekur hann utan um mig og umlar einhver undarleg ástarorð...segir mér t.d. að hræra steypu, rétta honum borinn og passa mig á járnstönginni. Anyway...eins ógeðslegt og það er að gnísta eða heyra tönnum gníst þá er ég búin að finna nokkuð verra á þessari snilldarsíðu
Which is worse:
Having to bite down on a nail file as hard as you can and have someone rip it from your teeth
or Having to put a toothpick under your toenail and then kick a ball (with your toe) as hard as you can?
1/27/2003 03:21:00 f.h.
laugardagur, janúar 25, 2003
Ég er búin að fatta leið til þess að halda matarboð, fá credit fyrir það og þurfa ekki að vaska upp daginn eftir. Ég keypti hráefnið og fór með það heim til Sigrúnar og Sæma. Ég og Sigrún elduðum í tilefni bóndadagsins og svo bara átum við 3 rétta tælenska veislu, drukkum bjór, chöttuðum og fórum. Eldhúsið þeirra í rúst en mitt er spotless. Brilljant!
1/25/2003 06:15:00 e.h.
Nýtt met. 50% af pottablómunum sem ég keypti fyrir viku eru dauð. Ég drekkti þeim. May they rot in peace.
1/25/2003 02:08:00 e.h.
föstudagur, janúar 24, 2003
Það er ekki hundi út sigandi á þessu landi!...það er ekki hægt að fara neitt án þess að hitta einhvern sem í besta falli maður getur þóst ekki hafa séð og í versta falli neyðist til að spjalla við. Ég rétt hljóp út í búðina við hliðina áðan til þess að kaupa núðlusúpu og lenti í tveimur spjöllum...þarf fólk ekkert að vinna!!! Þetta var svo sem alveg skemmtilegt fólk en ég kann bara ekkert á svona "small talk". Maður þarf að vera voða hress held ég og segja hvað er að frétta á meðan maður hugsar hvernig í andskotanum maður á að fara að því að kveðja og hvenær það sé tímabært. Þetta er ekkert mál þegar ég er með Hannesi, þá heilsa ég bara, læt hann um chattið og skýt kannski einhverju inn í af og til og kveð svo, en Hannes er meistarachattari og notar hvert tækifæri til þess. Hann hefur líka gaman af því að chatta við ókunnugt fólk og þá serstaklega afgreiðslufólk í búðum...og ég tala nú ekki um ef það eru sætar afgreiðslustelpur, þá fer hann alveg hamförum. Röddin dýpkar og hann fer að nota einhverja ömurlega frasa sem eiga kannski að vera sjarmerandi en verða svona eins og þeir komi frá gömlum dónakalli á Vestfjörðum. En nóg um það, þetta er ekki það sem ég vildi sagt hafa. Ég ætlaði bara að benda ykkur á það að það er ekki rassgat í sjónvarpinu í kvöld og því tilvalið að hlusta á Gettu Betur á Rás 2 í kvöld kl. 20:00.
Ég hef reyndar ekkert hlustað/horft á keppnina síðan ég útskrifaðist úr MR en nú þegar mínir fyrrum samstarfsmenn Svenni og Svanhildur sjá um fjörið ásamt ofurhönkinu Loga Bergmann hefur áhuginn kviknað aftur. Svenni er sem sagt dúllan, dómarinn og spurningahöfundurinn, Svanhildur er beiban, hörkutólið og stigavörðurinn og Logi er spyrillinn og megabeiban eins og venjulega. Ég hitti nú Loga ekki oft meðan ég var að vinna á RÚV en af þeim fáu skiptum hef ég dregið þá ályktun að hann hafi ekki bara útlitið með sér heldur sannan rokkarahuga í þokkabót. Hann kann fullt af dónabröndurum, mætti í golfspjall með bjór í hönd, reyndi mikið að fá Svenna til þess að lauma einhverjum klámmyndaspurningum inn í keppnina og hefur sungið Run to the Hills upp á sviði með Iron Maiden fyrir framan 15.000 manns á Spáni. Í kvöld er síðasta útvarpsviðureignin og eru þær að mínu mati jafnvel skemmtilegri en þær sjónvörpuðu...stjórnendur eru einhvern veginn afslappaðri og keppendur vitlausari: í síðustu keppni var t.d. spilað lag með Tom Jones og Verslingar giskuðu á Shirley Bassey af einhverjum ástæðum. Svo er Logi alveg jafn sexý í útvarpinu og í sjónvarpinu. Góða skemmtun.
1/24/2003 04:47:00 e.h.
Which Dysfunctional Care Bear Are You?
WOOOHOOO!!!
1/24/2003 04:11:00 f.h.
fimmtudagur, janúar 23, 2003
Djöfull er High fidelity endalaust góð mynd! Var að horfa á hana aftur í gær ruglaða á Stöð 2. Ég er reyndar farin að horfa svolítið mikið á ruglaða dagskrá nú í atvinnuleysinu sem þýðir kannski að ég ætti að vera aðeins duglegri við að leita mér að vinnu. Ég fékk reyndar smá innblástur frá myndinni og er nú ákveðin í að eiga litla búð í framtíðinni og selja í rólegheitunum nytjahluti eins og t.d. þennan
Pig Catapult
The first catapults were built around 200 B.C. to hurl flaming 6-pound javelins. Now you can use the same basic mechanism to launch tiny plastic pigs through the air with the Pig Catapult. You may question the concept at first, but trust us, after propelling a few pigs across the room you'll be a believer too. Each 5-3/4" shooting device is made of plastic and comes with ample pig ammo for a full-fledged pig-flinging party. Comes on our illustrated blistercard with pig bull's eye on the back.
Með þetta markmið í huga hef ég stofnað sparnaðarreikning og ætla að láta slag standa eftir 5 ár, einn happdrættisvinning og lán. Svo vantar mig bara eins og einn Jack Black, til að vera með mér í afgreiðslunni. Talandi um bíómyndir. Ég gleymdi að segja ykkur að ég fór á 8-mile um daginn
með Lový systur. Ég er nú ekki sammála öllum þessum þriggja stjörnu dómum sem hafa verið að birtast um hana, það má nú alveg sníða eina stjörnu af þeim en það breytir því ekki að tónlistin er geðveik og Eminem er ekkert smá sexý! (En bara þegar hann er með húfu á hausnum). Svo er hann bara ALLS ekkert slæmur leikari. En það sem olli mér hugarangri var að í salnum voru nánast aðeins drengir á aldrinum 10-15 ára og þar af voru tveir litlir í fylgd með afa sínum og ömmu þrátt fyrir að myndin sé bönnuð innan fjórtán. Þannig er nefninlega mál með vexti að þarna er gríðarlega langt og raunverulegt kynlífsatriði...við erum örugglega að tala um 5-6 mínútur og ég verð að segja að mér hefur aldrei liðið eins illa í bíói því gat ekki um annað hugsað og vissi ekki hvorum ég ætti að vorkenna meira: aumingja drengjunum í helgarbíói með ömmu sinni og afa eða þá afanum og ömmunni. But then again...kannski er ég bara orðin tepra og þeim var öllum drullusama og skemmtu sér konunglega.
1/23/2003 04:53:00 e.h.
miðvikudagur, janúar 22, 2003
Who is your Ideal Lord of the Rings (male) Mate?
uhh....ég var nú svona frekar að vonast eftir Aragorn...oh well...kannski ekki fjarri raunveruleikanum ...hvað finnst ykkur?
1/22/2003 12:07:00 f.h.
mánudagur, janúar 20, 2003
Sýslumaðurinn í Kópavogi gladdi mig með bréfasendingu áðan og eftir að hafa lesið hana vil ég nota tækifærið og óska lögreglunni í Kópavogi til hamingju með vel heppnað fyrirsátur sem leiddi til þess að þeir höfðu hendur í hári reykvísk glæpakvendis sem ekki virti gangbrautarrétt mánudaginn 13. janúar kl 7.59. Af einskærri góðmennsku var gefinn kostur á að ljúka málinu án dómsmeðferðar með greiðslu 10.000 kr. sektar og verður brotið eigi fært í sakaskrá ef þessi upphæð verður greidd án múðurs.
1/20/2003 01:56:00 e.h.
föstudagur, janúar 17, 2003
Fór á pottablómaútsölu í Blómavali í dag og keypti alveg helling. Geri þetta tvisvar á ári og það er alveg passlegt því þá eru öll gömlu blómin mín venjulega dauð eða sjúskuð og deyjandi. Það ætti náttúrulega ekkert að leyfa mér að eiga blóm...það þyrfti eiginlega að vera mynd af mér við kassana í Blómavali svo það sé ekki verið að selja blómin svona út í opinn dauðan. En ég reyni mitt besta, og einu sinni reyndi ég meira segja að tala við þau en þau hlustuðu bara ekkert á mig. Ég held að þetta sé út af því að það einu sinni voru bara seldir hér á landi burknar og eitthvað drasl en nú er verið að selja alveg ómöguleg hitabeltisblóm sem eiga bara ekkert heima hér. Þau eru með allskonar sér þarfir, þurfa að vera vökvuð mismikið, fá áburð í mismunandi mánuðum og vera í mismunandi mikilli birtu í hinum og þessum gluggum, norður suður og eitthvað bull. Ég veit ekkert hvaða gluggi snýr hvað svo ég set þau bara öll í stofugluggan og vökva þau einu sinni í viku og þau verða bara að gjöra svo vel að aðlagast því...en það gera þau greinilega ekki. (Þess má reyndar geta að Ella eðla ber ábyrgð á fjölmörgum blómaárásum...hálfétin blóm eru ekki stofuprýði). Margir hafa sagt mér að kaupa gerviblóm...en æi...það er eitthvað svo sorglegt og plebbalegt eitthvað. Ég er samt með hræðilegt samviskubit yfir öllum þessum dauðu blómum. Einu sinni skrifaði ég grein um álfakellinguna Erlu Stefánsdóttur og hún sagði mér heimlmikið um blómálfa. Síðan þá leyfi ég dauða blóminu alltaf að standa við hliðina á lifandi blómi í smá tíma svo blómálfarnir geti flutt sig á milli...I figured að það væri betra að vera klikkhaus en að taka áhættuna á því að henda blómálfum í ruslið!
1/17/2003 04:57:00 e.h.
fimmtudagur, janúar 16, 2003
Í DV í dag:
Hárlitunarefni geta valdið krabbameini
Regluleg og langvarandi notkun hárlitunarefna getur valdið blöðrukrabbameini meðal kvenna. (afhverju bara kvenna!?)Hættan virðist aukast því lengur og oftar sem hárlitun er stunduð, samanborið við þá sem ekki nota hárlitunarefni. Hættan á krabbameini tvöfaldast hjá þeim sem nota hárlitunarefni að minnsta kosti einu sinni í mánuði. Þetta kemur fram í fréttatilkynningu sem Evrópusamtök neytenda hafa sent frá sér um hárlitun og hættuna á krabbameini.
Well...looks like I'm in deep shit! Mér reiknast til að ég hafi litað á mér hárið (eða a.m.k. rótina) í hverjum einasta mánuði hálfa ævi mína (í 13 ár) og mun ég líklega halda því áfram til æviloka hvort sem þau verða vegna blöðrukrabbameins eða ekki. Ég get ómögulega hætt þessu og hlýt því að vera með hárlitunarfíkn. Það er bara svo gaman að skoða myndaalbúmin og sjá allan hárferilinn í blíðu og stríðu. Þar má finna óteljandi blæbrigði af ljósu, brúnu og rauðu, svarta og appelsínugula tímabilið, strípur í bláu og rauðu og meira að segja litlausa krúnuraksturstímabilið. Ég hef samt aðeins einu sinni látið lita hárið á stofu því þessi fíkn yrði ansi dýr ef ég myndi svala henni á slíkum stöðum. Reyndar skiptir tjónið sem heimalitanirnar hafa valdið eflaust tugþúsundum en þau eru ófá handklæðin sem hafa lent í ruslinu eftir aðfarir mínar, töluvert af fatnaði einnig, ein viðarklósettseta og antík sápubox. Einnig eru 2 vaskar, 3 veggir og ein hurð illa farin af rauðum slettum. Ég er frekar róleg í tíðinni núna og hef tekið ástfóstri við minn núverandi háralit
(fjóluvínrauðan) og hefur hann fengið að tolla í hárinu lengur en nokkur annar (fyrir utan svartan kannski) eða í eitt og hálft ár. Hann er nógu óvenjulegur til þess að vera ekki leiðinlegur og á sama tíma nógu venjulegur til fólk sé ekki ókurteist við mig. Fordómar vegna háralits eru nefninlega bullandi í samfélaginu og mesta furða að ekki hafi verið stofnuð samtök þar að lútandi. Hér eru þrjú eftirminnileg tilvik af ótalmörgum sem ég hef kynnst á mínum hárlitunarferli:
svart og rautt
Ég dundaði mér við það heima eitt kvöldið að setja rauðar strípur í litað svart hárið. Þetta tókst bara með eindæmum vel, en þegar ég vaknaði um morguninn var stór mynd af hinu "nýja útliti" Páls Óskars í Mogganum....svart hár með rauðum strípum. Ég var sem sagt ekki kölluð annað en Páll Óskar næstu vikur bæði af kunnugum og ókunnugum. Á þessum tíma var ég boðin í matarboð þar sem öll sætin voru merkt með nafni...nema mitt...þar var bara mynd af Pál Óskari.
appelsínugult
2. Á appelsínugula tímabilinu vann ég í Hagkaupum og varð daglega fyrir aðkasti og háðsglósum frá viðskiptavinum. Einn daginn var ég EKKI að vinna heldur sakleysislega að versla í matinn þegar það vindur sér upp að mér maður (að öllum líkindum svona tiltölulega eðlilegur fjölskyldufaðir) og fer að reyta af sér brandarana. Ég kinkaði kolli og brosti smeðjulegu "hah eins og ég hafi aldrei heyrt þetta áður brosi" og hélt áfram eins og ég var vön að gera þegar ég lenti í svona (sem var oft). Hér virkaði það hins vegar ekki því maðurinn hreinlega elti mig, en það var ekki fyrr en hann náði í skæri í búsáhaldadeildinni og spurði hvort hann mætti fá lokk til þess að nota í fluguhnýtingar að ég tók smá kast á hann og strunsaði út úr búðinni.
grátt
3. Mig langaði allt í einu að verða ljóshærð beiba, en hárið varð alltaf of gulleitt fyrir minn smekk. Ég keypti því einhvern ash blonde lit sem ég notaði eitt kvöldið. Mér fannst liturinn verða svolítið gráleitur og ætlaði að rjúka út í apótek og fá annan lit til þess laga þetta en Hannes fullvissaði mig um að þetta væri rosalega flott og ég ætti nú að bíða í nokkra daga. Daginn eftir...í dagsbirtuni...fór það ekki milli mála...ég var gráhærð! Ég ætlaði að tilkynna mig veika í vinnunni (á leikskólanum) en hélt að ég kæmist nú alveg upp með þetta í einn dag. Skemmst er frá því að segja að þetta var versti vinnudagur lífs míns og fékk ég leyfi til að fara snemma heim og lita yfir ófögnuðinn.
1/16/2003 05:57:00 e.h.
My weblog owns 25 % of me.
Does your weblog own you?
Þetta er nú ekkert svo alvarlegt
1/16/2003 03:35:00 e.h.
miðvikudagur, janúar 15, 2003
Ég er svo aldeilis hlessa! Ég var stödd í bókabúð í dag með systur minni og var búin að steingleyma þessari góðverkahugmynd minni þegar hönd Guðs greip inn í og annar fatlaðingur í hjólastól bað mig um aðstoð! Ég ætti kannski að fara að sauma mér ofurhetjubúning? En nú er ég sybbin og ætla að fara að glápa á vídeó. Hér er yndisleg mynd að skilnaði:
1/15/2003 09:49:00 e.h.
Skóladagurinn var aðeins betri í dag en í gær enda öskraði ég mun hærra og spilaði slökunardiska í tíma. Þrátt fyrir öskrin virðist mér hafa tekist að slá í gegn því krakkarnir spurðu í lok dagsins hvort ekki væri hægt að reka gamla kennarann og ráða mig í staðinn. Ég þarf ekki að kenna meira í bili því það er enginn veikur en ég er komin með bakteríuna...mér leið alveg eins og ég væri í Boston Public þætti og á pottþétt eftir að fara í fjarnám í kennslufræði í haust. En aðeins um lætin: Ég tek það fram að strákarnir eru þeir einu sem eru með læti...og þvílík læti! Þetta er í raun alveg ótrúlegt. Mér fannst þessi Hjallastefna alltaf fáránleg (að hafa sér stelpu og strákabekki) en nú skil ég hana alveg fullkomlega. Strákar eru reyndar skemmtilegri en stelpur því þær eru yfirleitt alltaf voðalega bleikar og væmnar, en þessi læti valda því að þær fá enga hjálp eða athygli því öll orkan fer í það að þagga niður í strákunum. Bekkirnir eru líka allt of fjölmennir og ég get ekki séð hvernig nokkur á að geta lært nokkurn skapaðan hlut án þess að foreldrarnir kenni þeim líka heima sem mig grunar að sé orðið nánast útdautt fyrirbrigði. Fjölmennið veldur einnig því að öllum bekknum er refsað fyrir læti þegar það eru í raun aðeins nokkrir rotnir einstaklingar sem valda öllum skaðanum. Sko mig!...ég er strax farin að hugsa eins og krumpuð kennarasveskja, ég vissi það...fædd í hlutverkið!
Annars líður mér eins og frelsuðum manni af öðrum ástæðum. Eftir skólann fór ég í Nóatún til að kaupa með pastasalat (endaði með því að eyða 7000 kalli í alls konar framandi sósur og frosna kjúlla á tilboði) og á leiðinni út ávarpaði mig krambúleraður fatlaður maður sem sat þarna í hjólastól í andyrinu. Ég setti strax upp "nei ég vil ekki kaupa happdrættismiða því ég er hálviti en skammast mín samt" svip en þá kom í ljós að hann var ekki að selja neitt heldur vantaði aðstoð við að reima skóna sína. Ég kraup því þegar í stað á kné (ef þið fáið dónalega mynd upp í hugann núna eruð þið virkilega sick) og reimaði þessa líka fínu slaufu fyrir hann og eftir á leið mér eins og ég hefði gefið deyjandi barni nýra. Mikið ofboðslega er gaman að gera svona góðverk! Ég er alvarlega að hugsa um að reyna að gera eitt góðverk á dag eins og Ripp Rapp og Rupp eiga að gera í Grænjöxlunum. Ætli ég fái mér ekki bara kakó í kvöld, sofi í náttfötum og biðji bænirnar í tilefni dagsins.
1/15/2003 12:58:00 f.h.
mánudagur, janúar 13, 2003
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ÉG HATA 9 ÁRA KRAKKA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Satan er örugglega búinn að skipta púkunum út fyrir 9 ára krakka ef það er einhver metnaðargirni í honum. Ég þurfti að leggja mig í þrjá tíma þegar ég kom heim úr "vinnunni" og get varla talað af hálsbólgunni sem ég fékk eftir öll öskrin. Í kennslustofunni urðu m.a. tvö slagsmál, fimm "grenj" og tvö meiðsli í dag ásamt hinu hefðbunda nöldri, klagi, öskrum og leiðindum. Ég hefði svo sem mátt vita að þetta yrði viðbjóðslegur dagur miðað við hvernig hann byrjaði. Klukkan 8:00 í morgun þegar ég var að beygja inn í innkeyrslu skólans á hárréttum tíma aldrei þessu vant (skólinn byrjar 8:05) var ég stöðvuð af löggunni með sírenu og blikkandi ljósum og beðin að koma inn í löggubílinn fyrir framan alla fyrir að hafa ekki stoppað á gangbrautinni. Kópversku löggumennirnir hugdjörfu voru nefninlega með eitthvað átak í gangi og voru að vakta hana. Í fyrsta lagi sá ég nú enga motherfokking gangbraut í þessu niðamyrkri og í öðru lagi fór ég seinna um daginn þegar það var orðið sæmilega bjart at the scene of the crime og sá að strikin voru ekki einu sinni sjáanleg þá því málningin var orðin svo léleg. Ég ætti svo sem að vera þákklát fyrir að hafa bara lent í löggunni en ekki keyrt á krakka eða eitthvað (þótt hann hefði verið níu ára) en þeir ættu nú bara að senda svínin út að mála gangbrautina og setja upp flóðljós en ekki að hrella forfallakennara sem eru að verða of seinir í tíma. Ég fékk ekki sekt en þeir tóku sér sinn tíma í að lesa mér pistilinn, tóku svo niður alla hugsanlega síma og spurðu mig hvort ég vildi gefa yfirlýsingu eða hvernig sem þeir orðuðu það. Ég sagði þeim auðvitað að éta skít og tæmdi skothylkið í andlit þeirra...baðst sem sagt innilega afsökunar og setti upp sakleysislegan skömmustusvip. Ein 9 ára stelpan reyndi þó að hughreysta mig í lok dagsins, klappaði mér á bakið og sagði: "við verðum þægari á morgun".
1/13/2003 10:36:00 e.h.
berið kennsl á jólasveinanna!
1/13/2003 11:25:00 f.h.
sunnudagur, janúar 12, 2003
Gleðilega viku rassarnir mínir. Mér gengur frekar illa að vera atvinnulaus aumingi því það er alltaf verið að bögga mig með vinnutilboðum. Ég var sem sagt að kenna 12 ára krökkum í Digranesskóla í síðustu viku, gekk bara þokkalega vel og fíla mig geðveikt. Að vísu kom ein stelpan til mín eftir skólann á fimmtudeginum, horfði í djúpt augun á mér og sagði lágt: "heyrðu, þú verður að læra meiri dönsku ef þú ætlar að kenna okkur áfram". Eftir það tók ég ekki neinar áhættur, las fyrir þau Hobbitann og sýndi þeim vídeó. By the way þá mæli ég með vídeómyndinni Death to Smoochy, sem er frábær þrátt fyrir ömurlegt cover en bestur er þýðandinn sem fer hamförum og skreytir myndina orðum eins og göndulsafi og brjóstasuga. Þessa viku er ég svo að kenna 9 ára krökkum. Bryndís er síðan með einhver sambönd og vill að ég fari að skrifa fyrir Undirtóna...veit nú ekki hvort ég er nógu hipp og kúl til þess.
Hannes keypti Raclette grill á útsölu um daginn og ætlum við því að fara að vera duglegri við að bjóða liði í mat en þetta er svona grillplata sem maður hefur á borðstofuborðinu og gestirnir elda sjálfir. Jónsi vígði draslið á laugardagsdagskvöldið með þremur tegundum kjötmetis og Sæmi og Erla komu í beikon og amerískar pönnsur í morgun. Þetta er helvíti kúl græja, en það er samt frekar pirrandi að fá sjóðandi heitar springandi fitukúlur á sig þegar maður er að reyna að halda uppi samræðum. Af Hannesi er annars það að frétta að hann er að plotta nýja gróðrahugmynd með Sæma. Þeir eru að hugsa um að græða á álæðinu, kaupa íbúðir á Reyðarfirði og selja eða leigja aftur dýrum dómum þegar fasteignaverðir hækkar í kjölfar álversins...hmmm....
1/12/2003 11:30:00 e.h.
miðvikudagur, janúar 08, 2003
1/08/2003 05:11:00 e.h.
Jæja bloggfríið er víst búið eins og Jóhanna benti svo réttilega á. Ég ætti víst að hafa tíma til þess að blogga oftar nú þegar ég er atvinnulaus en svo virðist bara ekki vera. Allur þessi svefn tekur sinn tíma og svo þarf að éta þessi líka reiðarinnar býsn af ruslfæði, lesa dagblöðin og horfa á sjónvarpið og svo er bara kominn háttatími aftur. Ég skil ekki hvernig ég hafði nokkurn tíma til þess að vinna! Svo eru komnar einhverjar spjallrásir á textavarp Sjónvarpsins og á Popptíví sem yndislegt er að horfa á. Önnur eins menningarleg smekkleysa hefur ekki sést í langan tíma! Þetta gláp er ókeypis og hefur svalað öllum mínum lágkúrukegustu þörfum svo ég tók mig til áðan og sagði upp bæði Séð og Heyrt og Bleiku og bláu. Talandi um Séð og Heyrt þá fékk ég ekki starfið:
“Við réðum inn efnilega blaðakonu með reynslu af umbroti. Þakka þér fyrir áhugann. Okkur leist mjög vel á þig og það er aldrei að vita nema að leiðir okkar liggi saman í framtíðinni.”
Iss piss, BIG MISTAKE guys! Þeim hefði sko ekkert veitt af því að ráða mig...í síðasta hefti var t.d. þýdd slúðurgrein....það var birt mynd af Jane Fonda þar sem hún var að koma út af lýtalækningastofu og sagt að þetta væri nú skammarlegt þar sem Jane Fonda hefði eitt sinn sagt : “Við verðum að eignast vini með poka og hrukkur, enda er það bara til þess að sýna lífsreynslu okkar”...............!!!!!!!! what!!!!!!!!....Hér hefur sem sagt greinilega verið þýtt orðrétt úr ensku “we have to make friends with bags and wrinkles...”
Jæja, ég er ekki með nein önnur störf í sigtinu, ætli ég fari ekki bara aftur á leikskólann að skipta á kúkableyjum...if they’ll take me back. Annars er ég að kenna 12 ára krökkum í Digranesskóla í forföllum á morgun og hinn...það verður örugglega fjör.
Það er víst um hálfur mánuður síðan ég bloggaði síðast svo að það er best að renna aðeins yfir hátíðarnar
Jólin
Skullu á að því er virtist fyrirvaralaust. Hannes var fúll því hann var að vinna geðveikt í desember og var auk þess að rembast við að flísaleggja þvottahúsið fyrir jól. Það náðist, en hann var leiður yfir því að hafa ekki haft tíma til að skreyta, baka 12 sortir og gera jólakort...ég gerði reyndar hörkuflott jólakort, slasaði mig á öllum puttum við verkið og bakaði tvær sortir sem enginn hefur enn étið svo ég veit ekki hvað hann er að kvarta.
Við fengum slatta af flottu dóti í jólagjöf....t.d. bláa poppkornskúlu með bláberjabragði frá Bandaríkjunum, töflur sem maður setur í sjóvatn svo það sé óhætt að drekka það, súmóglímukappa sem maður setur í bíl og þeir dilla sér, vasaljós sem maður festir á hausinn, glæra kaffibolla, 3 konfektkassa og 2 prumpubækur. Minn heittelskaði gaf mér svo andlitsnuddtæki og tréjólatré og ég gaf honum strandhandklæði, styttu af Hawai stelpu, ananashristu, ukulele gítar og glimmersólarolíu.
Áramótin
Síðasti vinnudagurinn var ekki amalegur. Ég tók þátt í áramótaþætti Rásar 2 sem var sendur út frá Thorvaldsen bar á gamlársdag. Þar var nóg af frægu fólki, bjór og pinnamat og hljómsveitin Buff spilaði á milli viðtala...óóógeðslega gaman. Þess má geta að Jói Fel er með stærri brjóst en ég og Björgólfur Thor Björgólfsson er geðveikt sexý! Ég tilkynnti hver maður ársins var og fékk í kjölfarið að kyssa Ingibjörgu Sólrúnu...glæsilegur endir á gamla árinu. Á eftir að sakna þessarar vinnu...það verður að segjast að það á eftir að verða ansi erfitt að toppa hana. Gamlárskvöld gekk sinn vanagang, við átum og skutum upp hjá báðum fjölskyldum og fórum heim undir morgun.
__________
Þá erum við komin aftur í nútímann. Hannes er búinn að kaupa handa mér bíl í staðinn fyrir þennan sem ég klessti. Það er vínrauð Nissan Micra ’96 sem ég er búin að skíra Vibba. Hann er sjálfskiptur með topplúgu,samlæsingu og öllum græjum...geeeekt flottur. Ég er samt með samviskubit því Hannes keypti hann af öryrkja og prúttaði hann niður í 275 þús kall. Það eru sko smá skrámur á honum og enginn hliðarspegill því gaurinn er með MS og mátti eiginlega ekkert keyra....hann var meira að segja með stimpil á sér því hann gat ekki skrifað undir.
Um helgina fórum við síðan í snóker og keilu með Sæma og Sigrúnu....(og hljómsveitinni Sigurrós sem var á næstu braut he heh), það var gaman til að byrja með en verður líklega ekki gert aftur fyrr en ég hef lært að hemja mín tapsárindi sem margfaldast með áfengi. It got pretty ugly.
Jæja best að fara að taka niður jólaskrautið...eins og einhver sagði í Fréttablaðinu...jólaskraut í janúar er eins og volg ídýfa og hálftóm vínglös á sunnudagsmorgni.
1/08/2003 04:22:00 e.h.
|
|
| |
|
|
|
